Lieve Sox…

Sox' laatste zomer

Gisteren kreeg ik verdrietige bericht dat Sox, het paard van mijn buurvrouw is overleden. Sox is na een fijn leven op 37-jarige leeftijd ingeslapen.

Bijna drie jaar geleden kwam ik naast Fiona te wonen, een gepensioneerde boerin, met 5 paarden. Na verloop van tijd begon ik haar paarden te trimmen. Sox hoefde volgens haar niet want die was met pensioen. Daar was ik het niet mee eens en ik nam Sox aan al gratis klant met het doel om dit hele broze oude paardje met in elk geval netjes getrimde hoeven naar de paardenhemel te sturen. Ik had niet verwacht dat ik Sox nog ruim twee en een half jaar zou trimmen!

Sox had 'seedy toe' (een gat in de teen met schimmel) die zo diep was dat het gat bijna tot aan de kroonrand door liep. De hoefwanden waren slechts millimeters dik en voelden aan alsof ze van karton waren. Het vijlen was in het begin zo gepiept, ik moest uitkijken dat ik er niet in een vijl beweging veel te veel af haalde zo broos, brokkelig, zacht en fragiel waren die hoeven.

We hebben de hele truukendoos opengetrokken om wat vlees te kweken op de botten van dit skeletachtige paardje. Eén van zijn problemen was, bleek toen de tandarts kwam, dat hij nauwelijks nog tanden of kiezen had. Als hij soms een nacht op stal stond had hij misschien 1 keer gemest. Geen wonder dat hij het koud had ondanks zijn berevacht!

Sox ging op een dieet van bietenpulp, lijnzaad, luzerne, fijngemalen geweekt hooi, olie en extra vitamines en mineralen. Twee keer per dag rende hij nog steeds een steile heuvel op om op stal zijn voer te krijgen. Ik denk dat hij het eerste jaar dat ik hem kende meer dan 70 kilo is aangekomen.

Z'n hoefwand veranderde van dun als papier tot superdik. Het grote gat in z'n teen groeide bijna helemaal uit. Mijn streven werd om hem zonder dat gat in z'n teen naar de paardenhemel te sturen, maar dat is nooit helemaal gelukt. Elke maand als ik kwam om hem te trimmen zat er toch nog steeds een klein zwart gaatje. Misschien het resultaat van een beschadiging van het hoefbeen omdat hij in het verleden een keer hoefbevangen is geweest door zich vol te eten in een graanveld…

Het laatste halve jaar ging het bergafwaarts. In de zomer kreeg Sox een klein hersen infarct waardoor hij minder controle kreeg over een van zijn achterbenen. Hoewel hij hiervan toch ook nog aardig herstelde en een manier vond om er mee om te gaan zagen we toch dat het einde er nu dan toch echt aan begon te komen. Hij verloor ook langzaam maar zeker weer al z'n gewicht. Tot vorige week rende hij nog steeds twee keer per dag die heuvel op en af. Hij had altijd stralende ogen.

Sox was een superpaard. Hij was ook op het hoevengebied een goede leermeester. Hoe oud het paard ook is, de juiste voeding en een regelmatige bekapping zullen altijd een positieve invloed hebben op de gezondheid van de hoef.