maandag 31 december 2012
Barefoot inspiratie
Ik wens iedereen een heel goed nieuwjaar, en wens al jullie paarden rock crunching feet zoals de paarden op deze video van Nic Barker van Rockley Farm... Een heerlijk filmpje!
donderdag 27 december 2012
Gevoeligheid na trimmen?
Sommige trimmers streven naar zo veel mogelijk comfort voor
paarden en redeneren dat als het paard gevoelig is hij minder zal
bewegen en dit zal de genezing hinderen. Anderen gaan te ingrijpend te
werk in het streven naar genezing van de voet en maken de paarden voor
korte of langere tijd gevoelig of zelfs kreupel.
Moet er gestreefd worden naar optimaal comfort voor (en directe bruikbaarheid van) het paard, of gestreefd worden naar optimale gezondheid ookal kan dit tijdelijk gevoeligheid veroorzaken?
Zachte heelmeesters...
Natuurlijk wil elke paardeneigenaar een paard er zo goed mogelijk bijloopt, geen pijn heeft en nooit kreupel of gevoelig is.
Er zijn (natuurlijke en traditionele) bekappers die claimen dat ze de paarden die zij trimmen nooit gevoelig lopen na hun trim. Ze kiezen voor een ‘less is more’ aanpak en laten een draagrand staan onder de hoefwand en ronden het geheel eventueel af met een mooie mustangrol. Ze laten de hielen een stuk hoger dan het ‘wilde paard model’. Steunsels worden niet bijgewerkt in de hoop dat ze vanzelf af zullen breken of weg zullen slijten.
Helaas heeft deze methode bij problemen of vervormingen van de hoef geen optimale genezing tot gevolg. Met een bekapping die niets verandert kun je geen optimale verbetering verwachten voor bijvoorbeeld verminderde bloedsomloop, contractie van de hiel of een straalbeen dat niet parallel aan de grond staat.
Trimmethodes zoals dit bezorgen ijzervrije trimmethodes een slechte reputatie, omdat de problemen van de hoeven nooit echt opgelost worden. Paarden die behoudend bekapt worden zullen niet vaak compleet uit de 'hoefschoenen-fase' komen en echte barefoot ambassadeurs worden. Ze zullen niet altijd even comfortabel over elke soort terrein kunnen lopen of het goed doen in de sport.
Extreem trimmen
Een andere groep natuurlijk bekappers vermijdt pijn en gevoeligheid bij de behandeling van hoeven juist niet. Vooral de Strasser methode staat hierom bekend. De duitse veearts Hiltrud Strasser ontwikkelde deze methode die nu zo omstreden is dat zelfs mensen die Strasser certificatie hebben heel duidelijk maken dat zij absoluut niets met haar te maken willen hebben.
De Strasser methode werd oorspronkelijk ontwikkeld voor paarden met extreem vervormde en zieke hoeven. De paarden die Strasser oorspronkelijk hielp hadden al heel veel pijn en zouden veelal worden afgemaakt als ze niet in haar kliniek terecht waren gekomen. Het enorm verdunnen en flexibel maken van de hoeven van deze zeer kreupele paarden verminderde vaak de ergste pijn en maakte het voor deze paarden mogelijk betere hoeven te groeien. Tijdens maandenlange revalidatie stonden de paarden op rubber matten in de kliniek en kregen ze speciale verzorging.
Strassers methode werd snel bekend via het internet. Helaas veroorzaakte deze ingrijpende methode kreupelheid bij paarden met relatief kleine problemen. De Strasser methode is een medische ingreep, en de revalidatie ervan moet gedaan worden in een gespecialiseerde kliniek. Het is niet iets dat je zelf thuis moet uitproberen.
Hiltrud Strasser was een pionier op het gebied van het onderzoek naar paardenhoeven. Ze heeft fantastisch werk verricht met haar onderzoek naar de relatie tussen hoefgezondheid, voeding en beweging. De meeste stromingen van natuurlijk bekappen hebben voor een deel de essentie van haar werk overgenomen. Helaas hebben de verhalen over deze extreme vorm van trimmen veel paardeneigenaren ervan weerhouden om ijzervrij te gaan. Trimmethodes die paarden kreupel maken hebben het natuurlijk bekappen een slechte reputatie gegeven.
De waarheid ligt in het midden
Natuurlijke hoefverzorging is geen quick-fix voor alle hoefproblemen. Het is een proces dat een heel paardenleven lang duurt. In sommige periodes gaat de ontwikkeling van hoeven de goede kant op. Onder andere omstandigheden zie je een negatieve verandering ontstaan. Als je oog krijgt voor negatieve veranderingen van de hoef en weet wat de mogelijke oorzaken zijn kun je de hoeven positief beïnvloeden door bijvoorbeeld de manier van bekappen aan te passen, of de voeding of de ondergrond te veranderen. Soms volstaat een behandeling tegen rotstraal om een negatieve tendens te doorbreken.
Heeft je paard grotere hoefproblemen of vervormingen die in de loop van langere tijd ontstaan zijn zal een ‘less is more’ aanpak meestal niet de beste resultaten opleveren. Een LIM trim is meestal wel geschikt voor paarden die al gezonde hoeven hebben. Ideaal is het als de eigenaar van het paard zelf zo'n trim kan doen voor het tussentijdse onderhoud.
Trimstijlen die effectiever zijn om problemen op te lossen zullen niet vaak 100% pijnloos zijn. Een hiel die decontraheert, of een straalbeen dat langzaam terugroteert of weer in de hoefcapsule omhoog geduwd wordt zal in veel gevallen pijn of ongemak geven. Niet alleen in de hoef zelf maar mogelijk ook in pezen, ligamenten, hoger in het been of elders in het paardenlichaam. Door de processen die zich in de hoef afspelen kan het paard dan tijdelijk gevoelig zijn of zelfs kreupel lopen. Het is een onderdeel van het genezingsproces dat weken of maanden kan duren.
Voorbeeld
Je paard heeft flare. De hoefwand zit niet goed verbonden aan de interne voet en de witte lijn is opgerekt. Het paard wordt kort bekapt maar is hierna gevoelig. Twee weken later is de gevoeligheid verdwenen. Je kunt dan concluderen: De trim was niet goed, mijn paard was gevoelig, ik moet de hoeven langer laten. Je kunt ook denken: De hoefwand maakt weer contact met de grond en het is tijd om er weer een millimeter af te vijlen.
In het eerste geval zal de flare nooit verdwijnen en de hoefwand nooit echt goed verbonden raken met de voet. In het tweede geval zal, mits je doorgaat met het consequent bijvijlen van de mustangrol (en de voeding en lifestyle van het paard in orde zijn), de flare uitgroeien en na enkele maanden de gevoeligheid verdwijnen. Vanaf dat moment zal het paard beter uit de voeten kunnen met die korte hoefwand.
Bijhouden van veranderingen
Elk paard zal verschillend reageren op een bekapping. Het ene paard kan grote veranderingen aan zonder anders te gaan bewegen. Bij een ander paard kan een millimeter langer of korter al een groot verschil uitmaken. Als je zelf je eigen paard bekapt zul je in de loop van de tijd (hopelijk) uitvinden wat wel en niet werkt voor je paard. Als je paard bekapt wordt door een professional is het misschien lastig om uit te leggen dat wat hij een maand geleden gedaan heeft wel of niet werkte en waarom.
Wie je paard ook bekapt, het is goed om de hoeven voor en na bekappingen te fotograferen om in de loop van de tijd te kunnen zien of een bekapping het gewenste effect heeft gehad. Je kunt met je bekapper de foto's bespreken. Je kunt gerichter vragen stellen: In maart had mijn paard een barst in de teen, en nu is het december en hij heeft die barst nog steeds. Wat kunnen we veranderen om hier iets aan te doen?
Wat te doen bij gevoeligheid na trimmen
Stel eerst vast dat je paard niet gevoelig is geworden door verkeerd bekappen. Het is mogelijk dat de trimmer weefsel heeft weggehaald waar hij vanaf moet blijven, zoals bijvoorbeeld de zool. Of hij heeft de hielhoogte in één keer te veel verlaagd. Er zijn bekappers die bij gezonde hoeven een veel te sterke mustangrol aanbrengen. Een paard met een strakke witte lijn kan hierdoor in de problemen raken. Een extreme mustangrol kan zelfs de holheid van de zool verminderen. (Zie plaatje hieronder rechts)
Stel ook vast dat het paard niet gevoelig is doordat er materiaal niet is weggesneden dat wel weggehaald had moeten worden. Als de hoefwand wordt verkort maar de steunsels niet worden bijgesneden kan dit heel ongemakkelijk zijn voor een paard.
Als je paard gevoelig loopt na een bekapping doordat er een genezingsproces op gang is gekomen is dit vervelend, maar toch positief. Meer doorbloeding door verbeterd hoefmechanisme, decontractie van de hiel, verandering van de positie van het hoefbeen, meer druk op de straal; al dit soort veranderingen zullen niet altijd 100% pijnloos verlopen.
Streef er in elk geval naar paarden nooit zo gevoelig te bekappen dat ze oncomfortabel zijn in de leefomgeving waar ze het grootste deel van de dag staan en rondlopen. Beweging is de sleutel tot succes. Paarden die zelfs in de wei niet meer willen lopen of in de bak niet meer vooruit willen zullen niet goed vooruitgaan en hun gehele gezondheid zal er onder leiden.
Loopt je paard niet goed over harde ondergrond of grind? Vermijd deze bodem in het begin om kneuzingen te voorkomen of gebruik hoefschoenen, maar check af en toe of het beter gaat. Als de kwaliteit van de hoeven toeneemt is het goed om hoeven steeds meer te laten wennen aan hardere en gevarieerde ondergrond. Staat je paard altijd op een 'watten' bodem van zand en zaagsel kun je niet verwachten dat hij moeiteloos over gravel zal draven.
Help mijn hoeven zijn te kort?!
Paarden horen niet op de rand van de hoefwand te lopen. Geef niet toe aan de verleiding om er toch "een randje" onder te laten staan. Het lopen op de 'draagrand' is de oorzaak van veel hoefproblemen, niet de oplossing! De overgang van lopen op de draagrand naar lopen op de zool en straal is in veel opzichten dezelfde overgang als die van beslagen naar onbeslagen. Die overgang verloopt voor de meeste paarden niet pijnloos. Het voorkomen dat de hoefwand te lang wordt (van heel jongs af aan) is heel belangrijk.
Om de hoef zich te laten aanpassen aan het lopen op zool en straal kost tijd, doorzettingsvermogen en een stevig vertrouwen in de natuur. Zorg voor zeer regelmatig bekappen en hou ook de andere sleutels voor hoefgezondheid in de gaten.
Moet er gestreefd worden naar optimaal comfort voor (en directe bruikbaarheid van) het paard, of gestreefd worden naar optimale gezondheid ookal kan dit tijdelijk gevoeligheid veroorzaken?
Zachte heelmeesters...
Natuurlijk wil elke paardeneigenaar een paard er zo goed mogelijk bijloopt, geen pijn heeft en nooit kreupel of gevoelig is.
Er zijn (natuurlijke en traditionele) bekappers die claimen dat ze de paarden die zij trimmen nooit gevoelig lopen na hun trim. Ze kiezen voor een ‘less is more’ aanpak en laten een draagrand staan onder de hoefwand en ronden het geheel eventueel af met een mooie mustangrol. Ze laten de hielen een stuk hoger dan het ‘wilde paard model’. Steunsels worden niet bijgewerkt in de hoop dat ze vanzelf af zullen breken of weg zullen slijten.
Helaas heeft deze methode bij problemen of vervormingen van de hoef geen optimale genezing tot gevolg. Met een bekapping die niets verandert kun je geen optimale verbetering verwachten voor bijvoorbeeld verminderde bloedsomloop, contractie van de hiel of een straalbeen dat niet parallel aan de grond staat.
Trimmethodes zoals dit bezorgen ijzervrije trimmethodes een slechte reputatie, omdat de problemen van de hoeven nooit echt opgelost worden. Paarden die behoudend bekapt worden zullen niet vaak compleet uit de 'hoefschoenen-fase' komen en echte barefoot ambassadeurs worden. Ze zullen niet altijd even comfortabel over elke soort terrein kunnen lopen of het goed doen in de sport.
Extreem trimmen
Een andere groep natuurlijk bekappers vermijdt pijn en gevoeligheid bij de behandeling van hoeven juist niet. Vooral de Strasser methode staat hierom bekend. De duitse veearts Hiltrud Strasser ontwikkelde deze methode die nu zo omstreden is dat zelfs mensen die Strasser certificatie hebben heel duidelijk maken dat zij absoluut niets met haar te maken willen hebben.
De Strasser methode werd oorspronkelijk ontwikkeld voor paarden met extreem vervormde en zieke hoeven. De paarden die Strasser oorspronkelijk hielp hadden al heel veel pijn en zouden veelal worden afgemaakt als ze niet in haar kliniek terecht waren gekomen. Het enorm verdunnen en flexibel maken van de hoeven van deze zeer kreupele paarden verminderde vaak de ergste pijn en maakte het voor deze paarden mogelijk betere hoeven te groeien. Tijdens maandenlange revalidatie stonden de paarden op rubber matten in de kliniek en kregen ze speciale verzorging.
Strassers methode werd snel bekend via het internet. Helaas veroorzaakte deze ingrijpende methode kreupelheid bij paarden met relatief kleine problemen. De Strasser methode is een medische ingreep, en de revalidatie ervan moet gedaan worden in een gespecialiseerde kliniek. Het is niet iets dat je zelf thuis moet uitproberen.
Hiltrud Strasser was een pionier op het gebied van het onderzoek naar paardenhoeven. Ze heeft fantastisch werk verricht met haar onderzoek naar de relatie tussen hoefgezondheid, voeding en beweging. De meeste stromingen van natuurlijk bekappen hebben voor een deel de essentie van haar werk overgenomen. Helaas hebben de verhalen over deze extreme vorm van trimmen veel paardeneigenaren ervan weerhouden om ijzervrij te gaan. Trimmethodes die paarden kreupel maken hebben het natuurlijk bekappen een slechte reputatie gegeven.
De waarheid ligt in het midden
Natuurlijke hoefverzorging is geen quick-fix voor alle hoefproblemen. Het is een proces dat een heel paardenleven lang duurt. In sommige periodes gaat de ontwikkeling van hoeven de goede kant op. Onder andere omstandigheden zie je een negatieve verandering ontstaan. Als je oog krijgt voor negatieve veranderingen van de hoef en weet wat de mogelijke oorzaken zijn kun je de hoeven positief beïnvloeden door bijvoorbeeld de manier van bekappen aan te passen, of de voeding of de ondergrond te veranderen. Soms volstaat een behandeling tegen rotstraal om een negatieve tendens te doorbreken.
Heeft je paard grotere hoefproblemen of vervormingen die in de loop van langere tijd ontstaan zijn zal een ‘less is more’ aanpak meestal niet de beste resultaten opleveren. Een LIM trim is meestal wel geschikt voor paarden die al gezonde hoeven hebben. Ideaal is het als de eigenaar van het paard zelf zo'n trim kan doen voor het tussentijdse onderhoud.
Trimstijlen die effectiever zijn om problemen op te lossen zullen niet vaak 100% pijnloos zijn. Een hiel die decontraheert, of een straalbeen dat langzaam terugroteert of weer in de hoefcapsule omhoog geduwd wordt zal in veel gevallen pijn of ongemak geven. Niet alleen in de hoef zelf maar mogelijk ook in pezen, ligamenten, hoger in het been of elders in het paardenlichaam. Door de processen die zich in de hoef afspelen kan het paard dan tijdelijk gevoelig zijn of zelfs kreupel lopen. Het is een onderdeel van het genezingsproces dat weken of maanden kan duren.
Voorbeeld
Je paard heeft flare. De hoefwand zit niet goed verbonden aan de interne voet en de witte lijn is opgerekt. Het paard wordt kort bekapt maar is hierna gevoelig. Twee weken later is de gevoeligheid verdwenen. Je kunt dan concluderen: De trim was niet goed, mijn paard was gevoelig, ik moet de hoeven langer laten. Je kunt ook denken: De hoefwand maakt weer contact met de grond en het is tijd om er weer een millimeter af te vijlen.
In het eerste geval zal de flare nooit verdwijnen en de hoefwand nooit echt goed verbonden raken met de voet. In het tweede geval zal, mits je doorgaat met het consequent bijvijlen van de mustangrol (en de voeding en lifestyle van het paard in orde zijn), de flare uitgroeien en na enkele maanden de gevoeligheid verdwijnen. Vanaf dat moment zal het paard beter uit de voeten kunnen met die korte hoefwand.
Bijhouden van veranderingen
Elk paard zal verschillend reageren op een bekapping. Het ene paard kan grote veranderingen aan zonder anders te gaan bewegen. Bij een ander paard kan een millimeter langer of korter al een groot verschil uitmaken. Als je zelf je eigen paard bekapt zul je in de loop van de tijd (hopelijk) uitvinden wat wel en niet werkt voor je paard. Als je paard bekapt wordt door een professional is het misschien lastig om uit te leggen dat wat hij een maand geleden gedaan heeft wel of niet werkte en waarom.
Wie je paard ook bekapt, het is goed om de hoeven voor en na bekappingen te fotograferen om in de loop van de tijd te kunnen zien of een bekapping het gewenste effect heeft gehad. Je kunt met je bekapper de foto's bespreken. Je kunt gerichter vragen stellen: In maart had mijn paard een barst in de teen, en nu is het december en hij heeft die barst nog steeds. Wat kunnen we veranderen om hier iets aan te doen?
Wat te doen bij gevoeligheid na trimmen
Stel eerst vast dat je paard niet gevoelig is geworden door verkeerd bekappen. Het is mogelijk dat de trimmer weefsel heeft weggehaald waar hij vanaf moet blijven, zoals bijvoorbeeld de zool. Of hij heeft de hielhoogte in één keer te veel verlaagd. Er zijn bekappers die bij gezonde hoeven een veel te sterke mustangrol aanbrengen. Een paard met een strakke witte lijn kan hierdoor in de problemen raken. Een extreme mustangrol kan zelfs de holheid van de zool verminderen. (Zie plaatje hieronder rechts)
 | |
| Wat bij hoefbevangenheid positief werkt kan voor gezonde hoeven slecht zijn. De mustangrol op het rechterplaatje is te extreem! |
Stel ook vast dat het paard niet gevoelig is doordat er materiaal niet is weggesneden dat wel weggehaald had moeten worden. Als de hoefwand wordt verkort maar de steunsels niet worden bijgesneden kan dit heel ongemakkelijk zijn voor een paard.
Als je paard gevoelig loopt na een bekapping doordat er een genezingsproces op gang is gekomen is dit vervelend, maar toch positief. Meer doorbloeding door verbeterd hoefmechanisme, decontractie van de hiel, verandering van de positie van het hoefbeen, meer druk op de straal; al dit soort veranderingen zullen niet altijd 100% pijnloos verlopen.
Streef er in elk geval naar paarden nooit zo gevoelig te bekappen dat ze oncomfortabel zijn in de leefomgeving waar ze het grootste deel van de dag staan en rondlopen. Beweging is de sleutel tot succes. Paarden die zelfs in de wei niet meer willen lopen of in de bak niet meer vooruit willen zullen niet goed vooruitgaan en hun gehele gezondheid zal er onder leiden.
Loopt je paard niet goed over harde ondergrond of grind? Vermijd deze bodem in het begin om kneuzingen te voorkomen of gebruik hoefschoenen, maar check af en toe of het beter gaat. Als de kwaliteit van de hoeven toeneemt is het goed om hoeven steeds meer te laten wennen aan hardere en gevarieerde ondergrond. Staat je paard altijd op een 'watten' bodem van zand en zaagsel kun je niet verwachten dat hij moeiteloos over gravel zal draven.
Help mijn hoeven zijn te kort?!
Paarden horen niet op de rand van de hoefwand te lopen. Geef niet toe aan de verleiding om er toch "een randje" onder te laten staan. Het lopen op de 'draagrand' is de oorzaak van veel hoefproblemen, niet de oplossing! De overgang van lopen op de draagrand naar lopen op de zool en straal is in veel opzichten dezelfde overgang als die van beslagen naar onbeslagen. Die overgang verloopt voor de meeste paarden niet pijnloos. Het voorkomen dat de hoefwand te lang wordt (van heel jongs af aan) is heel belangrijk.
Om de hoef zich te laten aanpassen aan het lopen op zool en straal kost tijd, doorzettingsvermogen en een stevig vertrouwen in de natuur. Zorg voor zeer regelmatig bekappen en hou ook de andere sleutels voor hoefgezondheid in de gaten.
 |
| Veulenhoeven - 3 maanden oud en al de hoogste tijd voor een trim! |
woensdag 26 december 2012
Hoefhelp: Elin
Regelmatig krijg ik e-mails met foto's van hoeven. Op die foto's schets ik hoe ik die hoeven zou trimmen. Ik geef tips voor als je zelf trimt of waar je op moet letten als iemand anders je paard bekapt. Als je vragen hebt over de hoeven van jouw paard stuur dan een mailtje met foto's van schone hoeven naar info @ paardenhoeven .info.
In het eerste deel van deze serie de hoeven van Elin
Elin is een grote, jonge merrie (Kigali x Victory) van bijna 4. Ze is korte tijd beslagen geweest en heeft wat wisselingen in voer en huisvesting doorgemaakt in het afgelopen half jaar hetgeen terug te zien is in enkele vage horizontale ringen. Ze staat nu 24/7 buiten en krijgt voornamelijk hooi, een dieet dat in deze fase van haar leven (licht werk) bij haar past.
Elin's hoeven hebben prima kwaliteit, maar het is wel de hoogste tijd dat ze worden getrimd. Ze zijn overal veel te lang, ze zijn asymmetrisch en de steunsels zijn overgroeid. De witte lijn verbinding is sterk maar staat onder druk (flare) doordat de hoefwand vooral ter hoogte van de kwartieren erg lang is. Elin wil graag veel kleinere en kortere hoeven met de hielen op de juiste plek. De stralen zijn niet slecht voor deze tijd van het jaar met dit afschuwelijk natte weer.
Rechts achter
Elin's rechter achterhoef is asymmetrisch. Deze hoef laat goed zien hoe lange kwartieren en overgroeide steunsels kwartierflare veroorzaken zoals in het artikel over steunsels.
Door de lange kwartieren wordt de hoefwand naar buiten getrokken. Ook de steunsels ondervinden die naar buiten gerichte kracht en klappen hierdoor om en groeien vervolgens over de zool. In Elin's geval wordt denk ik zelfs de zool naar boven gedrukt (moeilijk te zien op foto's). Een traditionele trimmer zal de rand van de hoefwand graag op 1 niveau willen hebben (met het idee dat er een hoefijzer onder zou moeten) en laat daardoor dus veel te veel hoefwand staan aan de buitenkant bij de kwartieren (bij de blauwe pijl).
Vijl de hoefwand eerst overal even tot dezelfde hoogte ten opzichte van het niveau van de zool. Maak vervolgens de hoefwand overal even dik vanaf de witte lijn (tussen de witte en blauwe stippellijn) Alles buiten de blauwe lijn mag weg. Vijl vervolgens vanaf de witte lijn de hoefwand in een hoek van 45˚, de mustangrol.
Snij de overgroeide steunsels bij totdat je de witte lijn van de steunsels heb gevonden. Hou je mes hierbij parallel aan de zool en snij kleine plakjes af, een beetje zoals je een aardappel schilt.
De hiel moet naast het breedste gedeelte van de straal terecht komen. Bij voorhoeven is het beter om ze niet in één keer te verlagen, maar in deze achterhoeven kan het wel. Uiteindelijk wil je een duidelijke driehoekige seat of corn zien (gearceerd met roze), met daaromheen de driehoekige heelbutress, die bestaat uit een stukje steunsel, de hiel en een stukje hoefwand.
Door rondom een mustangrol vanaf de witte lijn aan te brengen zullen er in dit geval 'kwartierboogjes' ontstaan aan de zijkant van de hoefwand. Hierdoor neemt de spanning op de zijkant van de hoefwand af. Als de kwartierboogjes de komende maanden worden bijgehouden krijgt de flare de kans om uit te groeien en zal de stand van de steunsels verbeteren. De omhooggedrukte zool kan dan in de komende maanden weer naar beneden komen. Als alles weer op z'n plaats zit zal de welving van de kwartierboogjes afnemen.
Links achter
De linker achterhoef heeft dezelfde problemen: Kwartierflare en overgroeide, over de zool geklapte steunsels. Ook op deze foto geeft het roze gearceerde gedeelte de seat of corn aan waar de trimmer van dit paard de steunsels moet wegsnijden en op zoek moet gaan naar de levende zool. Op de foto is de gewenste positie van hielen en steunsels aangegeven. De mustangrol wordt aangebracht tussen de witte en blauwe stippellijn.
Na het werk aan de onderzijde van de hoef wordt de hoef op een standaard gezet en wordt de mustangrol aan de bovenkant van hoefwand verder afgerond.
Links voor
De hielen van de voorhoeven zijn te hoog en zitten te ver naar voren (oranje stip). De hielen behoren zich naast het breedste deel van de straal te bevinden (blauwe stip). Vijl de hielen niet onder het niveau van de zool. Onder het niveau van de straal is geen probleem, de straal past zich makkelijk aan.
De hoefwand is te lang en ongelijk qua hoogte en dikte. Vijl de hoefwand overal even laag t.o.v. de zool en overal even dik t.o.v. de witte lijn. (Zie middelste foto, aangegeven in rood)
De steunsels zijn overgroeid. Snij de steunsels bij tot het niveau van de zool. Haal de steunsels weg aangegeven in groen, maar snij nooit in het oranje gearceerde gedeelte. (Zie rechter foto)
Rechts voor
De rechter voorhoef vertoont hetzelfde patroon. De hoefwand bij de kwartieren is te lang. De hielen zijn ongelijk en zitten te ver naar voren. Op de rechterfoto is aangegeven waar de hielen horen te zitten. Verlaag de hielen van deze voorhoeven niet in 1x, dat is misschien te veel voor hem. Snij de steunsels bij zoals bij linksvoor aangegeven. Rond de hoefwand af vanaf de witte lijn in een hoek van 45 graden.
Voor het leren bijsnijden van steunsels is een zwarte hoef als deze handig. Je kunt in zo'n hoef de ongepigmenteerde hoornlaag van het steunsel en de witte lijn makkelijk herkennen. Omdat de zool is zwart weet je precies hoe ver je moet gaan.
In het eerste deel van deze serie de hoeven van Elin
Elin is een grote, jonge merrie (Kigali x Victory) van bijna 4. Ze is korte tijd beslagen geweest en heeft wat wisselingen in voer en huisvesting doorgemaakt in het afgelopen half jaar hetgeen terug te zien is in enkele vage horizontale ringen. Ze staat nu 24/7 buiten en krijgt voornamelijk hooi, een dieet dat in deze fase van haar leven (licht werk) bij haar past.
Elin's hoeven hebben prima kwaliteit, maar het is wel de hoogste tijd dat ze worden getrimd. Ze zijn overal veel te lang, ze zijn asymmetrisch en de steunsels zijn overgroeid. De witte lijn verbinding is sterk maar staat onder druk (flare) doordat de hoefwand vooral ter hoogte van de kwartieren erg lang is. Elin wil graag veel kleinere en kortere hoeven met de hielen op de juiste plek. De stralen zijn niet slecht voor deze tijd van het jaar met dit afschuwelijk natte weer.
Rechts achter
 |
| Rechts achter: Asymmetrie, overgroeide steunsels en kwartierflare |
Elin's rechter achterhoef is asymmetrisch. Deze hoef laat goed zien hoe lange kwartieren en overgroeide steunsels kwartierflare veroorzaken zoals in het artikel over steunsels.
Door de lange kwartieren wordt de hoefwand naar buiten getrokken. Ook de steunsels ondervinden die naar buiten gerichte kracht en klappen hierdoor om en groeien vervolgens over de zool. In Elin's geval wordt denk ik zelfs de zool naar boven gedrukt (moeilijk te zien op foto's). Een traditionele trimmer zal de rand van de hoefwand graag op 1 niveau willen hebben (met het idee dat er een hoefijzer onder zou moeten) en laat daardoor dus veel te veel hoefwand staan aan de buitenkant bij de kwartieren (bij de blauwe pijl).
Vijl de hoefwand eerst overal even tot dezelfde hoogte ten opzichte van het niveau van de zool. Maak vervolgens de hoefwand overal even dik vanaf de witte lijn (tussen de witte en blauwe stippellijn) Alles buiten de blauwe lijn mag weg. Vijl vervolgens vanaf de witte lijn de hoefwand in een hoek van 45˚, de mustangrol.
Snij de overgroeide steunsels bij totdat je de witte lijn van de steunsels heb gevonden. Hou je mes hierbij parallel aan de zool en snij kleine plakjes af, een beetje zoals je een aardappel schilt.
De hiel moet naast het breedste gedeelte van de straal terecht komen. Bij voorhoeven is het beter om ze niet in één keer te verlagen, maar in deze achterhoeven kan het wel. Uiteindelijk wil je een duidelijke driehoekige seat of corn zien (gearceerd met roze), met daaromheen de driehoekige heelbutress, die bestaat uit een stukje steunsel, de hiel en een stukje hoefwand.
Door rondom een mustangrol vanaf de witte lijn aan te brengen zullen er in dit geval 'kwartierboogjes' ontstaan aan de zijkant van de hoefwand. Hierdoor neemt de spanning op de zijkant van de hoefwand af. Als de kwartierboogjes de komende maanden worden bijgehouden krijgt de flare de kans om uit te groeien en zal de stand van de steunsels verbeteren. De omhooggedrukte zool kan dan in de komende maanden weer naar beneden komen. Als alles weer op z'n plaats zit zal de welving van de kwartierboogjes afnemen.
Links achter
 |
| Links achter: Asymmetrie, overgroeide steunsels en kwartierflare |
De linker achterhoef heeft dezelfde problemen: Kwartierflare en overgroeide, over de zool geklapte steunsels. Ook op deze foto geeft het roze gearceerde gedeelte de seat of corn aan waar de trimmer van dit paard de steunsels moet wegsnijden en op zoek moet gaan naar de levende zool. Op de foto is de gewenste positie van hielen en steunsels aangegeven. De mustangrol wordt aangebracht tussen de witte en blauwe stippellijn.
Na het werk aan de onderzijde van de hoef wordt de hoef op een standaard gezet en wordt de mustangrol aan de bovenkant van hoefwand verder afgerond.
Links voor
 |
| Links voor: Kwartierflare, ondergeschoven hielen en overgroeide steunsels |
De hielen van de voorhoeven zijn te hoog en zitten te ver naar voren (oranje stip). De hielen behoren zich naast het breedste deel van de straal te bevinden (blauwe stip). Vijl de hielen niet onder het niveau van de zool. Onder het niveau van de straal is geen probleem, de straal past zich makkelijk aan.
De hoefwand is te lang en ongelijk qua hoogte en dikte. Vijl de hoefwand overal even laag t.o.v. de zool en overal even dik t.o.v. de witte lijn. (Zie middelste foto, aangegeven in rood)
De steunsels zijn overgroeid. Snij de steunsels bij tot het niveau van de zool. Haal de steunsels weg aangegeven in groen, maar snij nooit in het oranje gearceerde gedeelte. (Zie rechter foto)
Rechts voor
 |
| Rechts voor: Ongeveer hetzelfde, plus ongelijke hielen |
De rechter voorhoef vertoont hetzelfde patroon. De hoefwand bij de kwartieren is te lang. De hielen zijn ongelijk en zitten te ver naar voren. Op de rechterfoto is aangegeven waar de hielen horen te zitten. Verlaag de hielen van deze voorhoeven niet in 1x, dat is misschien te veel voor hem. Snij de steunsels bij zoals bij linksvoor aangegeven. Rond de hoefwand af vanaf de witte lijn in een hoek van 45 graden.
Voor het leren bijsnijden van steunsels is een zwarte hoef als deze handig. Je kunt in zo'n hoef de ongepigmenteerde hoornlaag van het steunsel en de witte lijn makkelijk herkennen. Omdat de zool is zwart weet je precies hoe ver je moet gaan.
donderdag 20 december 2012
Onderzoek naar hoefbevangenheid
Gisteren publiceerde Jaime Jackson, de directeur van de AANHCP een dringende boodschap. In zijn artikel dat je hier kunt downloaden doet hij een oproep aan de dierenbeschermende organisaties om eindelijk eens wakker te worden en iets te doen aan het paardenleed dat veroorzaakt wordt door hoefbevangenheid en het medische onderzoek er naar waarvoor elk jaar talloze paarden worden opgeofferd.
Hoefbevangenheid kan voorkomen worden
Hoefbevangenheid (in alle gradaties) is wereldwijd een groot probleem dat wordt veroorzaakt door de onnatuurlijke manier waarop paarden worden gehouden, gevoerd en gehuisvest.
In bijna alle gevallen is hoefbevangenheid te voorkomen en in veel gevallen te genezen. Niet door een medicijn of een kunstmatig hulpmiddel maar door paarden te houden op een manier die past bij de manier waarop ze zijn geëvolueerd.
Dat is geen quick fix zoals een medicijn, een operatie of een hoefijzer. Het vergt een nieuwe mentaliteit en visie van de mens op het paard. Met de informatie die nu beschikbaar is, is het niet langer de vraag of een paard in een box 'zielig' is of niet. Nu we harde bewijzen hebben dat 20 uur per dag stilstaan ongezond is en in strijd met wie en wat het paard is wordt de vraag of dit ethisch te verantwoorden is dringender dan ooit.
Op zoek naar een wondermiddel
De medische en pharmaceutische industrie is nog steeds op zoek naar het wondermiddel dat zal voorkomen dat hoefwanden losraken van paardenvoeten. Degene die dit middel zou uitvinden zou schathemeltje rijk worden. Ieder jaar worden talloze gezonde paarden (die verder niemand meer wilde, die dus 'gemakkelijk' opgeofferd konden worden) ingespoten met middelen waardoor ze acuut hoefbevangen raken. Een paar uren of dagen later krijgen ze de kogel of een spuitje. Dan kunnen de experts de hoeven uit elkaar halen en onder de miscroscoop precies zien wat er gebeurd is.
Het onderzoek en de vivisectie op paarden om een oplossing te vinden voor hoefbevangenheid is onzinnig en onnodig omdat de oplossing er al lang is. Paarden die in een kudde leven, continu bewegen en kleine beetjes ruwvoer eten (+ correct hoefonderhoud) krijgen geen last van deze aandoening.
Liever makkelijk?
De manier van paardenhouden die het meest geschikt is voor paarden is misschien niet geschikt voor veel paardenhouders. Er zijn mensen die hun paard 'lekker makkelijk' op stal willen houden en graan willen voeren. Zouden deze mensen 10.000 euro willen uitgeven aan experimentele stemcell treatment als hun paard hoefbevangen raakt? Of hadden ze liever gewild dat ze het hadden kunnen voorkomen? Het dilemma is dat het paard dan vandaag niet keurig schoon en geschoren in een box voor hen klaar had gestaan...
Wat er niet werkt aan de natuurlijke benadering
De barefoot movement heeft al veel goeds gedaan. Maar wat er soms niet aan werkt aan de methode is de manier waarop de 'natuurlijke boodschap' wordt uitdragen. Persoonlijk vind ik Jaime Jackson erg extreem in z'n opvattingen dat paarden nooit meer in een wei zouden mogen. Nooit meer een deken op.
De stijl van zijn oproep (met vergelijkingen met medisch onderzoek van nazi's en kanker door roken) maakt dat hij waarschijnlijk een minder groot publiek bereikt dan hij graag zou willen. Ik ga bijvoorbeeld ook niet, zoals hij suggereert, mijn paardenvoeder leverancier vertellen dat wat hij verkoopt slecht is voor paarden. Ik ga ook de universiteit geen brief sturen dat ze moeten ophouden met het afmaken van paarden voor onderzoek naar hoefbevangenheid.
De essentie is informatie
Toch, de kern van zijn verhaal raakt een gevoelige snaar. De belangrijkste manier om hoefbevangenheid te voorkomen is het informeren van paardeneigenaars. Ze moeten meer kennis krijgen over hoeven, veranderingen in hoeven leren herkennen, en op de hoogte raken van de invloed van voeding en lifestyle op de gezondheid van hun paard en de hoeven. Dit alleen zal hoefbevangenheid voorkomen.
Hoe meer eigenaars oog krijgen voor wat het paard werkelijk is en waar zijn behoeftes liggen hoe minder hoefbevangenheid voor zal komen. De zoektocht naar een medische oplossing zal dan vanzelf verdwijnen.
Een triest verhaal: Dynaking
Mijn voornemen voor deze website was om vooral informerende en positieve en praktische artikelen te plaatsen. Soms kan ik gewoon niet om het onderwerp paardenleed heen. Het verhaal hieronder gaat over Dynaking.
Dynaking werd in 1997 geboren begon zijn levenals veelbelovend renpaard. Tot zijn tiende rende hij mee in 56 races en werd zelfs genomineerd voor de Kentucky Derby. Na zijn carriere als renpaard is het mis gegaan met zijn leven en een paar jaar later, in december 2010 werd hij gevonden op een 'animal dump site'. Hij was zwaar verwaarloosd, mager en hoefbevangen.
Dynaking (Gifted) werd opgevangen door een animal rescue. Het is hartverscheurend om te zien hoeveel er voor dit paard gedaan is. Kosten nog moeite zijn gespaard om hem te helpen met zijn hoefbevangenheid. Hij kreeg zelfs behandelingen met stamcellen ter waarde van duizenden dollars. Alle filmpjes op youtube ademen de ultieme hoop dat dit paard zich zal herstellen. Op sommige fragmenten zie je hem inderdaad zelfs rondrennen, maar gezonde hoeven kreeg hij niet meer.
Op 7 november 2012 is Dynaking overleden.
Ik denk niet dat een natuurlijke behandeling dit paard had kunnen redden. Rontgenfoto's lieten zien dat het hoefbeen zwaar vervormd was. Dynaking's case laat me inzien waarom de wens naar een wondermiddel of een medicijn dat echt werkt tegen hoefbevangenheid zo groot is. Het is niet alleen een resultaat van de drang om winst te maken van de pharmaceutische industrie. Het is ook de diepe wens om dieren te helpen. Als er ooit één paard was die het verdiende om genezen te worden was het dit paard Dynaking, of Gifted.
En toch zeg ik, als er één paard was geweest dat niet op z'n tweede beslagen had moeten worden, niet z'n leven lang in een box had moeten staan op een dieet van graan en suiker, niet had moeten geslagen worden tot de eindstreep, en niet na z'n carriere afgedankt had moeten worden als afval van de raceindustrie, dan was het Gifted. En dat was het beste deel van zijn leven.
De meeste problemen van paarden zijn uiteindelijk problemen van hoe wij zijn, van onze samenleving.
Een citaat van Gandhi
The greatness of a nation and its moral progress can be judged by the way in which its animals are treated. I hold that the more helpless a creature, the more entitled it is to protection by man from the cruelty of man. I feel that spiritual progress does demand at some stage that we should cease to kill (and use for other purposes that is not in the interest of the animal) our fellow creatures for the satisfaction of our (bodily) wants.
Hoefbevangenheid kan voorkomen worden
Hoefbevangenheid (in alle gradaties) is wereldwijd een groot probleem dat wordt veroorzaakt door de onnatuurlijke manier waarop paarden worden gehouden, gevoerd en gehuisvest.
In bijna alle gevallen is hoefbevangenheid te voorkomen en in veel gevallen te genezen. Niet door een medicijn of een kunstmatig hulpmiddel maar door paarden te houden op een manier die past bij de manier waarop ze zijn geëvolueerd.
Dat is geen quick fix zoals een medicijn, een operatie of een hoefijzer. Het vergt een nieuwe mentaliteit en visie van de mens op het paard. Met de informatie die nu beschikbaar is, is het niet langer de vraag of een paard in een box 'zielig' is of niet. Nu we harde bewijzen hebben dat 20 uur per dag stilstaan ongezond is en in strijd met wie en wat het paard is wordt de vraag of dit ethisch te verantwoorden is dringender dan ooit.
Op zoek naar een wondermiddel
De medische en pharmaceutische industrie is nog steeds op zoek naar het wondermiddel dat zal voorkomen dat hoefwanden losraken van paardenvoeten. Degene die dit middel zou uitvinden zou schathemeltje rijk worden. Ieder jaar worden talloze gezonde paarden (die verder niemand meer wilde, die dus 'gemakkelijk' opgeofferd konden worden) ingespoten met middelen waardoor ze acuut hoefbevangen raken. Een paar uren of dagen later krijgen ze de kogel of een spuitje. Dan kunnen de experts de hoeven uit elkaar halen en onder de miscroscoop precies zien wat er gebeurd is.
Het onderzoek en de vivisectie op paarden om een oplossing te vinden voor hoefbevangenheid is onzinnig en onnodig omdat de oplossing er al lang is. Paarden die in een kudde leven, continu bewegen en kleine beetjes ruwvoer eten (+ correct hoefonderhoud) krijgen geen last van deze aandoening.
Liever makkelijk?
De manier van paardenhouden die het meest geschikt is voor paarden is misschien niet geschikt voor veel paardenhouders. Er zijn mensen die hun paard 'lekker makkelijk' op stal willen houden en graan willen voeren. Zouden deze mensen 10.000 euro willen uitgeven aan experimentele stemcell treatment als hun paard hoefbevangen raakt? Of hadden ze liever gewild dat ze het hadden kunnen voorkomen? Het dilemma is dat het paard dan vandaag niet keurig schoon en geschoren in een box voor hen klaar had gestaan...
Wat er niet werkt aan de natuurlijke benadering
De barefoot movement heeft al veel goeds gedaan. Maar wat er soms niet aan werkt aan de methode is de manier waarop de 'natuurlijke boodschap' wordt uitdragen. Persoonlijk vind ik Jaime Jackson erg extreem in z'n opvattingen dat paarden nooit meer in een wei zouden mogen. Nooit meer een deken op.
De stijl van zijn oproep (met vergelijkingen met medisch onderzoek van nazi's en kanker door roken) maakt dat hij waarschijnlijk een minder groot publiek bereikt dan hij graag zou willen. Ik ga bijvoorbeeld ook niet, zoals hij suggereert, mijn paardenvoeder leverancier vertellen dat wat hij verkoopt slecht is voor paarden. Ik ga ook de universiteit geen brief sturen dat ze moeten ophouden met het afmaken van paarden voor onderzoek naar hoefbevangenheid.
De essentie is informatie
Toch, de kern van zijn verhaal raakt een gevoelige snaar. De belangrijkste manier om hoefbevangenheid te voorkomen is het informeren van paardeneigenaars. Ze moeten meer kennis krijgen over hoeven, veranderingen in hoeven leren herkennen, en op de hoogte raken van de invloed van voeding en lifestyle op de gezondheid van hun paard en de hoeven. Dit alleen zal hoefbevangenheid voorkomen.
Hoe meer eigenaars oog krijgen voor wat het paard werkelijk is en waar zijn behoeftes liggen hoe minder hoefbevangenheid voor zal komen. De zoektocht naar een medische oplossing zal dan vanzelf verdwijnen.
Een triest verhaal: Dynaking
Mijn voornemen voor deze website was om vooral informerende en positieve en praktische artikelen te plaatsen. Soms kan ik gewoon niet om het onderwerp paardenleed heen. Het verhaal hieronder gaat over Dynaking.
Dynaking werd in 1997 geboren begon zijn levenals veelbelovend renpaard. Tot zijn tiende rende hij mee in 56 races en werd zelfs genomineerd voor de Kentucky Derby. Na zijn carriere als renpaard is het mis gegaan met zijn leven en een paar jaar later, in december 2010 werd hij gevonden op een 'animal dump site'. Hij was zwaar verwaarloosd, mager en hoefbevangen.
Dynaking (Gifted) werd opgevangen door een animal rescue. Het is hartverscheurend om te zien hoeveel er voor dit paard gedaan is. Kosten nog moeite zijn gespaard om hem te helpen met zijn hoefbevangenheid. Hij kreeg zelfs behandelingen met stamcellen ter waarde van duizenden dollars. Alle filmpjes op youtube ademen de ultieme hoop dat dit paard zich zal herstellen. Op sommige fragmenten zie je hem inderdaad zelfs rondrennen, maar gezonde hoeven kreeg hij niet meer.
Op 7 november 2012 is Dynaking overleden.
Ik denk niet dat een natuurlijke behandeling dit paard had kunnen redden. Rontgenfoto's lieten zien dat het hoefbeen zwaar vervormd was. Dynaking's case laat me inzien waarom de wens naar een wondermiddel of een medicijn dat echt werkt tegen hoefbevangenheid zo groot is. Het is niet alleen een resultaat van de drang om winst te maken van de pharmaceutische industrie. Het is ook de diepe wens om dieren te helpen. Als er ooit één paard was die het verdiende om genezen te worden was het dit paard Dynaking, of Gifted.
En toch zeg ik, als er één paard was geweest dat niet op z'n tweede beslagen had moeten worden, niet z'n leven lang in een box had moeten staan op een dieet van graan en suiker, niet had moeten geslagen worden tot de eindstreep, en niet na z'n carriere afgedankt had moeten worden als afval van de raceindustrie, dan was het Gifted. En dat was het beste deel van zijn leven.
De meeste problemen van paarden zijn uiteindelijk problemen van hoe wij zijn, van onze samenleving.
Een citaat van Gandhi
The greatness of a nation and its moral progress can be judged by the way in which its animals are treated. I hold that the more helpless a creature, the more entitled it is to protection by man from the cruelty of man. I feel that spiritual progress does demand at some stage that we should cease to kill (and use for other purposes that is not in the interest of the animal) our fellow creatures for the satisfaction of our (bodily) wants.
zondag 16 december 2012
Barefoot wordt mainstream
De laatste 10 jaar heeft ‘barefoot’ zich ontwikkelt van ‘alternatief’ naar steeds meer 'mainstream'. Via het internet verspreidt de nieuwe informatie over hoeven zich razendsnel. Steeds meer paardeneigenaren doen cursussen om zelf hun hoefonderhoud te kunnen doen of laten een natuurlijk bekapper komen in plaats van een traditionele hoefsmid. In de sport doen onbeslagen paarden het ook goed, zelfs in endurance. In Nederland is het misschien nog niet zo ver, maar daarin komt langzaam maar zeker verandering.
Ontwikkelingen
Techniek en medische wetenschap staan niet stil. Traditionele hoefsmeden krijgen steeds meer fantastische hulpmiddelen en materialen ter beschikking zoals polymeren, siliconen en allerlei 'verbeterde' hoefijzers. Veeartsen experimenteren met stamcelbehandeling bij hoefbevangenheid. De hoefverzorging wordt steeds duurder en ingewikkelder, met ongeveer hetzelfde resultaat: Tijdelijke pijnvermindering of een verlenging van de bruikbaarheid van het paard zonder dat hoeven genezen of vorm en functie verbeteren.
Aan de andere kant begint het succes van de natuurlijke hoefverzorging door te dringen tot een breder publiek. Steeds meer paardeneigenaren beginnen open te staan voor nieuwe visies en ideëen. Ze zetten natuurlijker methoden in om de gezondheid van het paard en de hoef te verbeteren door de levensomstandigheden van het paard meer in lijn te brengen met de aard en de behoeften van het dier. Veeartsen en hoefsmeden kunnen er eigenlijk niet meer om heen. Hoefijzers waren in hun ogen een 'noodzakelijk kwaad', maar de noodzaak begint af te nemen en de realisatie van het 'kwaad' wordt steeds duidelijker.
Nieuwe informatie begint voor een deel door te dringen tot de traditionele garde. Tegenwoordig zullen veeartsen niet standaard aanraden de hiel te verhogen bij hoefbevangenheid. Een rotatie van het hoefbeen van meer dan 10 graden betekende niet lang geleden het einde van het leven van het paard. Nu wordt zo’n paard niet direct meer opgegeven. Er zijn inmiddels te veel voorbeelden van paarden die volledig hersteld zijn door correct trimmen en een verbeterd dieet. Tien jaar geleden was het idee dat het hoefbeen parallel aan de grond hoorde te staan om een gezonde hoef te ontwikkelen een radicaal nieuwe gedachte. Nu is dit voor velen vanzelfsprekend.
Steeds meer veeartsen en hoefsmeden beginnen paardeneigenaren adviseren op het gebied van het dieet. Bij hoefbevangenheid wordt zeker onbeperkt grazen afgeraden en vaker vrije beweging aangeraden dan algehele boxrust.
Een illustratie van de veranderende inzichten is de film 'Het misverstand dier'. De film is gemaakt door hoogleraar Dierenwelzijn Frauke Ohl, faculteit Diergeneeskunde, Universiteit Utrecht en door Manfred van Eijk, Viverra Films. 'Paarden horen gewoon niet in een stal te staan', dat is een verrrassende uitspraak in een film die financieel mogelijk is gemaakt door het Ministerie van EL&I.
Voeding en huisvesting
Ook op het gebied van de voeding is er een verschuiving merkbaar. De verkoop van biks gaat omlaag en steeds meer eigenaars stappen over op meer ruwvoer of alleen maar ruwvoer. De paardenvoeder industrie speelt handig op deze trend in en bijna elk merk heeft nu ook een laag-zetmeel/suiker voer in het assortiment en brokken gemaakt van enkel gras of lucerne. Veel paardeneigenaren beginnen zich er van bewust te raken dat ‘lekker op de wei’ riskant kan zijn.
In Nederland lopen er al een flink aantal paarden in het ‘paddockparadijs’. Er zijn ook al een aantal bewegingsstallen. Ook met verschillende ondergronden wordt geëxperimenteerd. In Amerika zijn er nu stallen waar de paarden in paddocks op fijn grind gehouden worden.
Hoefschoenen
Steeds meer mensen kopen hoefschoenen voor momenten dat het nodig is. Zo hoeft het paard niet meer elke minuut van z’n leven met metalen schoenen rond te lopen voor die paar keer per week dat hij over een ondergrond moet waar zijn voeten niet voor in conditie zijn. Steeds meer mensen realiseren zich dat een hoefijzer niet geschikt is als middel om de hoef te genezen of te verbeteren. Voor rehabilitatie worden nu steeds vaker hoefschoenen gebruikt.
Zelfs de politie gaat barefoot
Onder invloed van de positieve verhalen en de logica achter de barefoot principes is zelfs de bereden politie in Houston van hoefijzers overgestaps op blootsvoets. Als een traditionele instelling als de politie het doet kun je het niet meer alternatief noemen! In 2004 werden in Houston de hoefijzers van het eerste politiepaard afgehaald. Dit paard had hoefkatrolontsteking en was na een aantal jaren op speciaal beslag opgegeven door de veeartsen. In plaats van het paard te pensioeneren werden zijn ijzers verwijderd en na twee weken liep hij voor het eerst pijnvrij onbeslagen te patrouilleren. Vanaf dat moment maakten langzaam maar zeker alle politiepaarden in Houston de overgang van hoefijzers naar blootsvoets. Sommige paarden dragen tijdens het patrouilleren hoefschoenen. Veearts- en hoefsmidkosten namen met meer dan de helft af. Het aantal koliekgevallen is gedaald. De individuele stallen zijn vervangen door grote paddocks met fijn grind. De afdeling blijft bijleren en veranderen en hopen een bron van inspiratie te zijn voor paardeneigenaren in Amerika.
De toekomst: Van smid naar hoefgezondheidsspecialist
Veel traditionele smeden hebben weerstand tegen het idee van natuurlijk bekappen. Ze voelen zich wellicht bedreigd in hun levensonderhoud en denken dat het niet werkt en niet kan. Dat is jammer en ook zakelijk gezien niet slim. Het is natuurlijk niet leuk om te merken dat je beroep achterhaald is. Of om te horen te krijgen dat wat je jarenlang gedaan hebt niet werkt en beter kan. De enige reden waarom eeuwenlang paarden beslagen was dat men niet wist hoe hoeven te genezen en te behoeden tegen vervorming. Nu is die kennis er wel en die kennis zal zich in de komende decennia nog veel verder gaan ontwikkelen en verspreiden.
De smid hoeft zijn omzet niet te zien dalen en zal de liefde voor paarden en hoeven niet hoeven te verliezen, als hij maar met de tijd meegaat en z'n aanbeeld thuis laat. Een smid zou gemakkelijk kunnen om- of bijscholen tot hoefgezondheidsspecialist. De vraag naar gezondheidsverbeterende bekappingen is veel groter dan het aanbod: het aantal goede ijzervrije trimmers in Nederland is klein en ze hebben meer werk dan ze aankunnen.
Het beroep van hoefsmid kan (en moet!) in de toekomst veranderen tot het vak van hoefgezondheids specialist die met zijn bekapping de natuurlijke slijtage van de hoef nabootst. Het streven zal niet langer uitsluitend de directe bruikbaarheid van het paard zijn maar de optimale gezondheid en genezing van de hoef. Daarnaast zal het adviseren van eigenaars op het gebied van voeding, mineralen, huisvesting, en het aanmeten van hoefschoenen tot zijn takenpakket gaan horen. Wat is er nou mooier dan een paard met pijnlijke, vervormde hoeven er weer helemaal bovenop te helpen? Dat lijkt mij veel bevredigender dan het leven van een paard tijdelijk verlengen door enkel pijnbestrijding.
Ontwikkelingen
 |
| Nieuwe technieken en materialen met hetzelfde resultaat... |
Aan de andere kant begint het succes van de natuurlijke hoefverzorging door te dringen tot een breder publiek. Steeds meer paardeneigenaren beginnen open te staan voor nieuwe visies en ideëen. Ze zetten natuurlijker methoden in om de gezondheid van het paard en de hoef te verbeteren door de levensomstandigheden van het paard meer in lijn te brengen met de aard en de behoeften van het dier. Veeartsen en hoefsmeden kunnen er eigenlijk niet meer om heen. Hoefijzers waren in hun ogen een 'noodzakelijk kwaad', maar de noodzaak begint af te nemen en de realisatie van het 'kwaad' wordt steeds duidelijker.
Nieuwe informatie begint voor een deel door te dringen tot de traditionele garde. Tegenwoordig zullen veeartsen niet standaard aanraden de hiel te verhogen bij hoefbevangenheid. Een rotatie van het hoefbeen van meer dan 10 graden betekende niet lang geleden het einde van het leven van het paard. Nu wordt zo’n paard niet direct meer opgegeven. Er zijn inmiddels te veel voorbeelden van paarden die volledig hersteld zijn door correct trimmen en een verbeterd dieet. Tien jaar geleden was het idee dat het hoefbeen parallel aan de grond hoorde te staan om een gezonde hoef te ontwikkelen een radicaal nieuwe gedachte. Nu is dit voor velen vanzelfsprekend.
Steeds meer veeartsen en hoefsmeden beginnen paardeneigenaren adviseren op het gebied van het dieet. Bij hoefbevangenheid wordt zeker onbeperkt grazen afgeraden en vaker vrije beweging aangeraden dan algehele boxrust.
Een illustratie van de veranderende inzichten is de film 'Het misverstand dier'. De film is gemaakt door hoogleraar Dierenwelzijn Frauke Ohl, faculteit Diergeneeskunde, Universiteit Utrecht en door Manfred van Eijk, Viverra Films. 'Paarden horen gewoon niet in een stal te staan', dat is een verrrassende uitspraak in een film die financieel mogelijk is gemaakt door het Ministerie van EL&I.
Voeding en huisvesting
Ook op het gebied van de voeding is er een verschuiving merkbaar. De verkoop van biks gaat omlaag en steeds meer eigenaars stappen over op meer ruwvoer of alleen maar ruwvoer. De paardenvoeder industrie speelt handig op deze trend in en bijna elk merk heeft nu ook een laag-zetmeel/suiker voer in het assortiment en brokken gemaakt van enkel gras of lucerne. Veel paardeneigenaren beginnen zich er van bewust te raken dat ‘lekker op de wei’ riskant kan zijn.
In Nederland lopen er al een flink aantal paarden in het ‘paddockparadijs’. Er zijn ook al een aantal bewegingsstallen. Ook met verschillende ondergronden wordt geëxperimenteerd. In Amerika zijn er nu stallen waar de paarden in paddocks op fijn grind gehouden worden.
Hoefschoenen
Steeds meer mensen kopen hoefschoenen voor momenten dat het nodig is. Zo hoeft het paard niet meer elke minuut van z’n leven met metalen schoenen rond te lopen voor die paar keer per week dat hij over een ondergrond moet waar zijn voeten niet voor in conditie zijn. Steeds meer mensen realiseren zich dat een hoefijzer niet geschikt is als middel om de hoef te genezen of te verbeteren. Voor rehabilitatie worden nu steeds vaker hoefschoenen gebruikt.
 |
| Onbeslagen paarden van de bereden politie in Houston |
Zelfs de politie gaat barefoot
Onder invloed van de positieve verhalen en de logica achter de barefoot principes is zelfs de bereden politie in Houston van hoefijzers overgestaps op blootsvoets. Als een traditionele instelling als de politie het doet kun je het niet meer alternatief noemen! In 2004 werden in Houston de hoefijzers van het eerste politiepaard afgehaald. Dit paard had hoefkatrolontsteking en was na een aantal jaren op speciaal beslag opgegeven door de veeartsen. In plaats van het paard te pensioeneren werden zijn ijzers verwijderd en na twee weken liep hij voor het eerst pijnvrij onbeslagen te patrouilleren. Vanaf dat moment maakten langzaam maar zeker alle politiepaarden in Houston de overgang van hoefijzers naar blootsvoets. Sommige paarden dragen tijdens het patrouilleren hoefschoenen. Veearts- en hoefsmidkosten namen met meer dan de helft af. Het aantal koliekgevallen is gedaald. De individuele stallen zijn vervangen door grote paddocks met fijn grind. De afdeling blijft bijleren en veranderen en hopen een bron van inspiratie te zijn voor paardeneigenaren in Amerika.
 |
| Oeps, foutje |
De toekomst: Van smid naar hoefgezondheidsspecialist
Veel traditionele smeden hebben weerstand tegen het idee van natuurlijk bekappen. Ze voelen zich wellicht bedreigd in hun levensonderhoud en denken dat het niet werkt en niet kan. Dat is jammer en ook zakelijk gezien niet slim. Het is natuurlijk niet leuk om te merken dat je beroep achterhaald is. Of om te horen te krijgen dat wat je jarenlang gedaan hebt niet werkt en beter kan. De enige reden waarom eeuwenlang paarden beslagen was dat men niet wist hoe hoeven te genezen en te behoeden tegen vervorming. Nu is die kennis er wel en die kennis zal zich in de komende decennia nog veel verder gaan ontwikkelen en verspreiden.
De smid hoeft zijn omzet niet te zien dalen en zal de liefde voor paarden en hoeven niet hoeven te verliezen, als hij maar met de tijd meegaat en z'n aanbeeld thuis laat. Een smid zou gemakkelijk kunnen om- of bijscholen tot hoefgezondheidsspecialist. De vraag naar gezondheidsverbeterende bekappingen is veel groter dan het aanbod: het aantal goede ijzervrije trimmers in Nederland is klein en ze hebben meer werk dan ze aankunnen.
Het beroep van hoefsmid kan (en moet!) in de toekomst veranderen tot het vak van hoefgezondheids specialist die met zijn bekapping de natuurlijke slijtage van de hoef nabootst. Het streven zal niet langer uitsluitend de directe bruikbaarheid van het paard zijn maar de optimale gezondheid en genezing van de hoef. Daarnaast zal het adviseren van eigenaars op het gebied van voeding, mineralen, huisvesting, en het aanmeten van hoefschoenen tot zijn takenpakket gaan horen. Wat is er nou mooier dan een paard met pijnlijke, vervormde hoeven er weer helemaal bovenop te helpen? Dat lijkt mij veel bevredigender dan het leven van een paard tijdelijk verlengen door enkel pijnbestrijding.
vrijdag 14 december 2012
De witte lijn
De hoef is in feite een heel bijzonder type huid. Huid bestaat uit twee lagen: De lederhuid (dermis) en de opperhuid (epidermis). De lederhuid bevat zenuwen en bloedvaten en maakt van binnen naar buiten de beschermende, ongevoelige opperhuid aan (hoorn, keratine). De lederhuid van de hoef wordt corium genoemd, de opperhuid wordt gevormd door de hoefwand. Die twee lagen hebben een ribbelachtige oppervlak (lamellen) die als klittenband of een ritssluiting voor een stevige verbinding zorgen tussen de hoefwand en de interne voet.
Lamellen
De verbinding van de lamellen is ongelofelijk sterk. De lamellen en de zijtakjes van de lamellen zorgen voor oppervlakte vergroting. Als je de lamellen van de hoefwand helemaal plat zou maken is het oppervlak per hoef meer dan een vierkante meter! De verbinding is door het grote oppervlak en de ribbelstructuur zo sterk dat het moeilijk is om de hoefwand van een kadavervoet af te trekken. De witte lijn connectie van een levende, gezonde hoef is bijna onmogelijk te verbreken, hoewel het soms in een ongeluk (bijvoorbeeld vastzitten in een hek) gebeurt dat een paard een deel van de hoefwand afscheurt.
De lamellen lopen aan de voorkant recht naar beneden, bij de kwartieren lopen ze schuin. De lamellen zitten bij de teen dichter op elkaar dan bij de kwartieren en de hiel.
De witte lijn
De lamellen van de lederhuid (dermis) worden dermale lamellen genoemd.
De lamellen van de opperhuid (epidermis) worden epidermale lamellen genoemd.
De witte lijn aan de onderkant van de hoef, rondom de zool, is het uiteinde van de epidermale lamellen van de hoefwand. Als je goed kijkt zie je een soort streepjes. De epidermale lamellen zijn de 'buitenste tandjes van de ritssluiting'. Neem eens een vergrootglas mee en bekijk de goed schoongemaakte hoeven van je paard. Erg interessant!
Een probleem met de naamgeving is dat de witte lijn nooit wit is. Meestal zal de witte lijn bruin of grijs zijn omdat er wat vuil in kan gaan zitten. Als de witte lijn helemaal schoon gevijld is heeft het een goudgele of wasachtige kleur. De witte lijn wordt daarom ook wel gouden lijn genoemd.
Vanuit het corium wordt de ongepigmenteerde binnenste laag van de hoefwand aangemaakt. De buitenste laag van gepigmenteerde hoefwand groeit vanuit de kroonrand naar beneden. De hele hoefwand 'glijdt' over de vertikale ribbel structuur van de lamellen naar beneden als de hoef groeit. De ongepigmenteerde hoefwand ('waterlijn of pijpjeshoorn') is in alle hoeven altijd wit. Verwar de binnenste witte laag van de hoefwand niet met de witte lijn!
Het paard hangt NIET in de lamellen
Een oud en hardnekkig misverstand over hoeven is dat het paard als het ware 'in z'n lamellen hangt' in de hoefwand. Dit is niet waar. Of beter gezegd, in een gezonde, natuurlijke hoef is dit niet zo. De natuur maakt geen onlogische constructies en zal geen 600 kilo paard ophangen aan 4 stukjes gevoelige huid! Het paard staat, als hij gezonde, goed bekapte hoeven heeft, met z'n volle gewicht (met het hoefbeen) op de zool en straal die daar perfect op berekend zijn. De lamellen houden de hoefwand stevig op z'n plaats net als het nagelbed onder onze nagel. Een belangrijk filmpje hierover van de swedish hoofschool geeft de 'final proof' dat de oude visie op hoeven niet klopt.
Helaas is het 'hangen in de lamellen' voor een deel waar in paarden met te lange hoefwand of op ijzers. Als de hoefwand te lang wordt zal steeds meer gewicht worden gedragen door die wand en minder door zool en straal. Zelfs als de straal de grond niet meer raakt zal deze nog steeds door het gewicht van het paard richting de grond geduwt worden. Vandaar dat de haarlijn aan de achterkant van de hoef na verloop van tijd in een V-vorm zal lopen bij paarden waarbij de hoefwand te lang is gelaten.
Je kunt je voorstellen dat de druk op de lamellen in deze situatie enorm toemeent en het paard inderdaad aan z'n lamellen 'opgehangen' wordt. Hoe meer je in gaat zien hoe de hoef in elkaar zit hoe meer je er waarschijnlijk begrijpt dat dit een gigantische bron van paardenleed is.
Druk zelf eens met een lange nagel op een hard oppervlak, dan krijg je een idee van het principe. De lamellen zijn niet berekend op dit soort krachten. Het gevolg: een opgerekte witte lijn die onder ongunstige omstandigheden kan loslaten of afscheuren.
Elk paard wordt geboren met ongeveer hetzelfde aantal lamellen. Wilde paarden hebben ongeveer 400 lamellen, gedomesticeerde paarden vaak 650. Wetenschappers hebben aangetoond dat als de hoefwand langere tijd onder druk komt (gewicht op de 'draagrand') te staan het aantal lamellen door splitsing toeneemt en dat de lamellen zelfs extra zijtakjes aanmaken in een poging om de verbinding niet verloren te laten gaan. Helaas zijn de gesplitste lamellen niet zo sterk als de oorspronkelijke lamellen.
Als de witte lijn oprekt
Als de lamellen opgerekt worden door een te lange hoefwand zal de witte lijn naar buiten toe oprekken. Aan de buitenkant is dit te herkennen als flare. De hoefwand zit dan niet stevig meer verbonden aan de interne hoef. Flare kan leiden tot pijn en gevoeligheid. Een hoef met flare zal minder hoefmechanisme hebben en een plattere zool.
Opgerekte witte lijnen kunnen een broedplaats worden voor bacteriën en schimmels. Dit wordt witte lijn ziekte genoemd. Ook kunnen ziektekiemen door een opgerekte witte lijn naar binnen dringen en abcessen veroorzaken.
Een strakke witte lijn is ongeveer een à twee millimeter breed en is het geheim voor een gezonde hoef en het resultaat van een goed dieet, een correcte bekapping en een voor het paard geschikte lifestyle.
Als de witte lijn los laat: hoefbevangenheid
Als mens kun je gerust een losse nagel hebben of er één verliezen. Het is pijnlijk, maar niet levensbedreigend. Voor paarden is een gezonde witte lijn verbinding van levensbelang.
Hoefbevangenheid is de situatie waarin het corium van de hoef ontstoken raakt en de verbinding tussen dermis en epidermis verzwakt en dan loslaat of afscheurt. De inflammatie wordt meestal veroorzaakt door een complex en nog niet geheel begrepen probleem van gifstoffen die vrijkomen via de spijsvertering na het eten van voedsel met een te hoog suiker gehalte.
Ook andere gifsoorten kunnen hoefbevangenheid veroorzaken. Paarden kunnen hoefbevangen raken door een tekenbeet, een nageboorte die niet loslaat, een inenting, of medicijnen. Maar dit soort gevallen zijn zeldzaam vergeleken met de veelvoorkomende oorzaak van chronisch iets te veel suiker en zetmeel in het dieet in de vorm van overeten in de wei en paardenvoer hoog in granen en melasse.
In de meeste gevallen ontstaat hoefbevangenheid niet van de ene op de andere dag. Het kan een proces zijn dat je lang van te voren aan kunt zien komen als je weet waar je op moet letten en de hoeven van je paard kunt ‘lezen’.
Horizontale randen in de hoefwand duiden op momenten dat de witte lijn onder invloed van teveel niet structurele koolhydraten is aangetast. Er wordt van Low Grade Laminitis gesproken als het paard regelmatig dit soort ringen in de hoefwand produceert of als er regelmatig roze ringen met bloeduitstortingen te zien zijn (alleen te zien in witte hoeven).
De lamellen in hoeven met lange tenen, hoge hielen en een lange hoefwand zullen meer onder druk staan dan in hoeven met korte tenen, lage hielen en een korte hoefwand. Daarbij staat het hoefbeen al in een naar voren geroteerde positie, als het ware in de startblokken voor hoefbevangenheid. Vaak wordt na het nemen van rontgen foto's bij hoefbevangen paarden met ontstelling geconstateerd dat er 'wel zoveel graden rotatie van het hoefbeen is'. Als de rontgen foto's de dag ervoor genomen waren was die rotatie niet veel anders geweest.
Elke stap die het paard neemt in hoeven met hoge hielen en lange tenen, wordt 'de nagel' al een beetje van de 'vinger' afgetrokken. Om hoefbevangen te raken hoeven dit soort paarden echt niet in de voerschuur in te breken en zich urenlang vol te proppen met graan. Een uurtje te lang in de wei op een zonnige lentedag kan net de druppel zijn waardoor de reeds verzwakte lamellen afscheuren...
Let op hoge hielen en groeiringen. Voor elke paardeneigenaar zouden bij het zien van dit soort verschijnselen de alarmbellen moeten gaan rinkelen! Als je smid en veearts zeggen: 'Niets aan de hand, hij is toch niet kreupel' zoek dan een ander voordat het te laat is. Hoefbevangenheid is vreselijk om mee te maken, zowel voor paard als eigenaar en is in de meeste gevallen te voorkomen. Genezen kan ook, maar kost tijd en ongelofelijk veel pijn en leed.
Paarden met insuline intolerantie lopen een verhoogd risico op problemen met de witte lijn verbinding en hoefbevangenheid. Let bij je paard op de volgende symptomen:
Hoe blijft de witte lijn gezond
Voor de gezondheid van de hoef is een sterke, strakke, gezonde witte lijn belangrijk. Voor de witte lijn geldt hetzelfde als voor de rest van de hoef en het paard in het algemeen (5 sleutels):
Artikelen over de anatomie van de hoef:
Anatomie deel 1 - De binnenkant van de hoef
Anatomie deel 2 - De onderkant van de hoef
Anatomie deel 3 - De buitenkant van de hoef
Anatomie deel 4 - De achterkant van de hoef
Stralen, de kussens van de hoef
Steunsels
Witte lijn
Lamellen
De verbinding van de lamellen is ongelofelijk sterk. De lamellen en de zijtakjes van de lamellen zorgen voor oppervlakte vergroting. Als je de lamellen van de hoefwand helemaal plat zou maken is het oppervlak per hoef meer dan een vierkante meter! De verbinding is door het grote oppervlak en de ribbelstructuur zo sterk dat het moeilijk is om de hoefwand van een kadavervoet af te trekken. De witte lijn connectie van een levende, gezonde hoef is bijna onmogelijk te verbreken, hoewel het soms in een ongeluk (bijvoorbeeld vastzitten in een hek) gebeurt dat een paard een deel van de hoefwand afscheurt.
 |
| Dermale en epidermale lamellen passen in elkaar als klittenband |
De lamellen lopen aan de voorkant recht naar beneden, bij de kwartieren lopen ze schuin. De lamellen zitten bij de teen dichter op elkaar dan bij de kwartieren en de hiel.
De witte lijn
De lamellen van de lederhuid (dermis) worden dermale lamellen genoemd.
De lamellen van de opperhuid (epidermis) worden epidermale lamellen genoemd.
 |
| De 'witte' lijn tussen zool en hoefwand zijn de epidermale lamellen |
De witte lijn aan de onderkant van de hoef, rondom de zool, is het uiteinde van de epidermale lamellen van de hoefwand. Als je goed kijkt zie je een soort streepjes. De epidermale lamellen zijn de 'buitenste tandjes van de ritssluiting'. Neem eens een vergrootglas mee en bekijk de goed schoongemaakte hoeven van je paard. Erg interessant!
Een probleem met de naamgeving is dat de witte lijn nooit wit is. Meestal zal de witte lijn bruin of grijs zijn omdat er wat vuil in kan gaan zitten. Als de witte lijn helemaal schoon gevijld is heeft het een goudgele of wasachtige kleur. De witte lijn wordt daarom ook wel gouden lijn genoemd.
Vanuit het corium wordt de ongepigmenteerde binnenste laag van de hoefwand aangemaakt. De buitenste laag van gepigmenteerde hoefwand groeit vanuit de kroonrand naar beneden. De hele hoefwand 'glijdt' over de vertikale ribbel structuur van de lamellen naar beneden als de hoef groeit. De ongepigmenteerde hoefwand ('waterlijn of pijpjeshoorn') is in alle hoeven altijd wit. Verwar de binnenste witte laag van de hoefwand niet met de witte lijn!
Het paard hangt NIET in de lamellen
Een oud en hardnekkig misverstand over hoeven is dat het paard als het ware 'in z'n lamellen hangt' in de hoefwand. Dit is niet waar. Of beter gezegd, in een gezonde, natuurlijke hoef is dit niet zo. De natuur maakt geen onlogische constructies en zal geen 600 kilo paard ophangen aan 4 stukjes gevoelige huid! Het paard staat, als hij gezonde, goed bekapte hoeven heeft, met z'n volle gewicht (met het hoefbeen) op de zool en straal die daar perfect op berekend zijn. De lamellen houden de hoefwand stevig op z'n plaats net als het nagelbed onder onze nagel. Een belangrijk filmpje hierover van de swedish hoofschool geeft de 'final proof' dat de oude visie op hoeven niet klopt.
 |
| Paarden horen niet op de draagrand te lopen, maar op de zool en straal |
Helaas is het 'hangen in de lamellen' voor een deel waar in paarden met te lange hoefwand of op ijzers. Als de hoefwand te lang wordt zal steeds meer gewicht worden gedragen door die wand en minder door zool en straal. Zelfs als de straal de grond niet meer raakt zal deze nog steeds door het gewicht van het paard richting de grond geduwt worden. Vandaar dat de haarlijn aan de achterkant van de hoef na verloop van tijd in een V-vorm zal lopen bij paarden waarbij de hoefwand te lang is gelaten.
Je kunt je voorstellen dat de druk op de lamellen in deze situatie enorm toemeent en het paard inderdaad aan z'n lamellen 'opgehangen' wordt. Hoe meer je in gaat zien hoe de hoef in elkaar zit hoe meer je er waarschijnlijk begrijpt dat dit een gigantische bron van paardenleed is.
Druk zelf eens met een lange nagel op een hard oppervlak, dan krijg je een idee van het principe. De lamellen zijn niet berekend op dit soort krachten. Het gevolg: een opgerekte witte lijn die onder ongunstige omstandigheden kan loslaten of afscheuren.
Elk paard wordt geboren met ongeveer hetzelfde aantal lamellen. Wilde paarden hebben ongeveer 400 lamellen, gedomesticeerde paarden vaak 650. Wetenschappers hebben aangetoond dat als de hoefwand langere tijd onder druk komt (gewicht op de 'draagrand') te staan het aantal lamellen door splitsing toeneemt en dat de lamellen zelfs extra zijtakjes aanmaken in een poging om de verbinding niet verloren te laten gaan. Helaas zijn de gesplitste lamellen niet zo sterk als de oorspronkelijke lamellen.
 |
| Een mooie macro foto van de lamellen met zijtakjes |
Als de witte lijn oprekt
Als de lamellen opgerekt worden door een te lange hoefwand zal de witte lijn naar buiten toe oprekken. Aan de buitenkant is dit te herkennen als flare. De hoefwand zit dan niet stevig meer verbonden aan de interne hoef. Flare kan leiden tot pijn en gevoeligheid. Een hoef met flare zal minder hoefmechanisme hebben en een plattere zool.
Opgerekte witte lijnen kunnen een broedplaats worden voor bacteriën en schimmels. Dit wordt witte lijn ziekte genoemd. Ook kunnen ziektekiemen door een opgerekte witte lijn naar binnen dringen en abcessen veroorzaken.
Een strakke witte lijn is ongeveer een à twee millimeter breed en is het geheim voor een gezonde hoef en het resultaat van een goed dieet, een correcte bekapping en een voor het paard geschikte lifestyle.
Als de witte lijn los laat: hoefbevangenheid
Als mens kun je gerust een losse nagel hebben of er één verliezen. Het is pijnlijk, maar niet levensbedreigend. Voor paarden is een gezonde witte lijn verbinding van levensbelang.
 |
| Hoefbevangenheid: als de verbinding tussen hoefwand en hoefbeen loslaat |
Hoefbevangenheid is de situatie waarin het corium van de hoef ontstoken raakt en de verbinding tussen dermis en epidermis verzwakt en dan loslaat of afscheurt. De inflammatie wordt meestal veroorzaakt door een complex en nog niet geheel begrepen probleem van gifstoffen die vrijkomen via de spijsvertering na het eten van voedsel met een te hoog suiker gehalte.
Ook andere gifsoorten kunnen hoefbevangenheid veroorzaken. Paarden kunnen hoefbevangen raken door een tekenbeet, een nageboorte die niet loslaat, een inenting, of medicijnen. Maar dit soort gevallen zijn zeldzaam vergeleken met de veelvoorkomende oorzaak van chronisch iets te veel suiker en zetmeel in het dieet in de vorm van overeten in de wei en paardenvoer hoog in granen en melasse.
In de meeste gevallen ontstaat hoefbevangenheid niet van de ene op de andere dag. Het kan een proces zijn dat je lang van te voren aan kunt zien komen als je weet waar je op moet letten en de hoeven van je paard kunt ‘lezen’.
Horizontale randen in de hoefwand duiden op momenten dat de witte lijn onder invloed van teveel niet structurele koolhydraten is aangetast. Er wordt van Low Grade Laminitis gesproken als het paard regelmatig dit soort ringen in de hoefwand produceert of als er regelmatig roze ringen met bloeduitstortingen te zien zijn (alleen te zien in witte hoeven).
 |
| Hoge hielen en lange tenen veroorzaken druk op de lamellen en flare |
De lamellen in hoeven met lange tenen, hoge hielen en een lange hoefwand zullen meer onder druk staan dan in hoeven met korte tenen, lage hielen en een korte hoefwand. Daarbij staat het hoefbeen al in een naar voren geroteerde positie, als het ware in de startblokken voor hoefbevangenheid. Vaak wordt na het nemen van rontgen foto's bij hoefbevangen paarden met ontstelling geconstateerd dat er 'wel zoveel graden rotatie van het hoefbeen is'. Als de rontgen foto's de dag ervoor genomen waren was die rotatie niet veel anders geweest.
Elke stap die het paard neemt in hoeven met hoge hielen en lange tenen, wordt 'de nagel' al een beetje van de 'vinger' afgetrokken. Om hoefbevangen te raken hoeven dit soort paarden echt niet in de voerschuur in te breken en zich urenlang vol te proppen met graan. Een uurtje te lang in de wei op een zonnige lentedag kan net de druppel zijn waardoor de reeds verzwakte lamellen afscheuren...
Let op hoge hielen en groeiringen. Voor elke paardeneigenaar zouden bij het zien van dit soort verschijnselen de alarmbellen moeten gaan rinkelen! Als je smid en veearts zeggen: 'Niets aan de hand, hij is toch niet kreupel' zoek dan een ander voordat het te laat is. Hoefbevangenheid is vreselijk om mee te maken, zowel voor paard als eigenaar en is in de meeste gevallen te voorkomen. Genezen kan ook, maar kost tijd en ongelofelijk veel pijn en leed.
Paarden met insuline intolerantie lopen een verhoogd risico op problemen met de witte lijn verbinding en hoefbevangenheid. Let bij je paard op de volgende symptomen:
- Als je paard uit de wei komt met warme kroonranden
- Als je paard harde vetophopingen heeft op de manenkam en net boven de staart
- Als de manenkam van je paard heel papperig aanvoelt na grazen in de zomer
Hoe blijft de witte lijn gezond
Voor de gezondheid van de hoef is een sterke, strakke, gezonde witte lijn belangrijk. Voor de witte lijn geldt hetzelfde als voor de rest van de hoef en het paard in het algemeen (5 sleutels):
- Natuurlijke voeding met zo laag mogelijk suiker gehalte en uitgebalanceerde mineralen
- Zo veel mogelijke vrije beweging
- Gevarieerde ondergrond
- Correcte natuurlijke bekapping (korte hoefwand, lage hiel, korte teen)
- Hygiëne: rotstraal speelt een belangrijke rol bij aan het ontwikkelen van hoge hielen
Artikelen over de anatomie van de hoef:
Anatomie deel 1 - De binnenkant van de hoef
Anatomie deel 2 - De onderkant van de hoef
Anatomie deel 3 - De buitenkant van de hoef
Anatomie deel 4 - De achterkant van de hoef
Stralen, de kussens van de hoef
Steunsels
Witte lijn
vrijdag 7 december 2012
Video - Trimmen voor beginners
Deze driedelige video is gemaakt door de 61-jarige bekapster Dawn Willoughby. Ze legt op hele eenvoudige manier uit hoe je als paardeneigenaar je tussentijdse onderhoud kunt doen. Haar tip: begin gewoon eens met twee voorhoeven en doe de achterhoeven de volgende dag. Laat je werk, als je net begint, regelmatig controleren door een professional.
Les 1 - Afronden van de hoefwand vanaf de onderkant (deel 1 van de mustangrol)
Les 2 - Afronden van de hoefwand vanaf de bovenkant (deel 2 van de mustangrol)
Les 3 - Vijlen van de hielen
Mijn mening over deze videos:
Deze trim is geschikt als tussentijds onderhoud voor een beginnende, zelf trimmende paardeneigenaar. Deze trimstijl is niet geschikt voor paarden met probleemhoeven. Dit paard zou baat hebben met wat meer werk aan de steunsels en hielen en een kortere teen.
Elke bekapper heeft binnen de principes van het natuurlijk bekappen z'n eigen stijl. Als paardeneigenaar heb jij de verantwoordelijkheid om te bepalen of deze trimstijl voor jouw paard geschikt is of niet.
Link naar de videos:
Intro to hoof trimming for horse owners
Les 1 - Afronden van de hoefwand vanaf de onderkant (deel 1 van de mustangrol)
Les 2 - Afronden van de hoefwand vanaf de bovenkant (deel 2 van de mustangrol)
Les 3 - Vijlen van de hielen
Mijn mening over deze videos:
Deze trim is geschikt als tussentijds onderhoud voor een beginnende, zelf trimmende paardeneigenaar. Deze trimstijl is niet geschikt voor paarden met probleemhoeven. Dit paard zou baat hebben met wat meer werk aan de steunsels en hielen en een kortere teen.
Elke bekapper heeft binnen de principes van het natuurlijk bekappen z'n eigen stijl. Als paardeneigenaar heb jij de verantwoordelijkheid om te bepalen of deze trimstijl voor jouw paard geschikt is of niet.
Link naar de videos:
Intro to hoof trimming for horse owners
donderdag 6 december 2012
Hoe loopt het paard: Hiellanden of toonlanden
Paarden kunnen hun hoeven op drie manieren neerzetten: Ze landen eerst op de hiel, of eerst op de toon, of zetten hun hoef plat op de grond. Toonlanden kan een teken zijn dat er iets niet in orde is met de hoeven en kan tot ernstige problemen leiden, zoals hoefkatrolonsteking. Train je oog, of film de beweging van de voeten van je paard om uit te vinden of hij op z'n teen of op z'n hiel landt.
Train je oog
Met het blote (ongetrainde) oog is het niet heel makkelijk te zien of je paard op de toon of op de hiel van de hoef landt. Om het verschil goed te leren zien loop je met je paard eerst een heuvel op, dan zal hij duidelijk op de toon landen. Vervolgens keer je om en leid je het paard de heuvel af, dan zal hij op de hiel landen. Loop daarna over een vlakke ondergrond. Loopt hij dan op de heuvelopwaarste of heuvelafwaartse manier? Oftewel landt hij op de teen of op de hiel?
Maak een video van de landing van de hoef
Wil je echt goed zien hoe een paard z’n hoeven neerzet, zet dan een video camera op de grond langs een vlakke, harde ondergrond en stap en draaf er met je paard langs. Speel de video vervolgens in slow motion af. Hieronder twee voorbeelden. Het eerste filmpje is van Arno Hendriks. Het tweede filmpje is mijn paard Sirocco die de heuvel af loopt.
Als je paard op de toon landt is het een goed idee om nog een video
opname te maken met onder z'n hoeven een schuimrubber zooltje geplakt
met tape (of met hoefschoenen als je die hebt). Laat hem even wennen aan
deze tijdelijke bescherming door wat met hem te stappen en maak dan een
nieuwe video opname. Als het paard met de extra bescherming wel op de hiel
landt heb je uitgevonden dat hij zich niet optimaal voelt in de
achterkant van de voet.
Landen op de hiel
De meeste onbeslagen paarden die correct bekapt zijn en geen hoefproblemen hebben zullen op een vlakke ondergrond op de hiel landen.
Bij een hiellanding zal het onderbeen, net voordat de hoef op de grond neer komt, omklappen van bol naar hol. Op dat moment zijn de botten, gewrichten en ligamenten in de hoef perfect uitgelijnd. Alle anatomische puzzelstukken zitten in de juiste positie om de klap van de hoef op de grond op te vangen zonder dat er abnormale belasting of slijtage ontstaat.
De flexibele weefsels in de achterkant van de hoef (straal, straalkussen, kraakbeen) zullen bij een correcte hiellanding de schok van de landing absorberen.
Bij een hiellanding is de doorbloeding van voet en onderbeen maximaal en wordt al het weefsel van de hoef optimaal voorzien van voedingsstoffen en zuurstof. Hoe vaker de hoef op de hiel landt hoe sterker en gezonder de hoef (en het paard) wordt. Laat je paard dus vele kilometers maken, en niet alleen met een ruiter op z'n rug. Vrije beweging zoveel mogelijk uren van de dag is belangrijk, ook in winter!
Toonlanden
Bij toonlanden raakt de voet in feite te vroeg de grond. De teen wijst vlak voor de landing naar beneden. De teen wordt in het zand gestoken en vaak zul je bij toonlanden een stofwolkje voor de hoef zien opwaaieren.
Bij toonlanden vindt het omklapmoment van 'bol naar hol' plaats nadat de hoef al geland is en het gewicht van het paard al op het been staat. Je ziet het onderbeen een knikje maken nadat de hoef op de grond is gezet (bij het pijltje). Dat knikje is de overgang van bol naar hol van het onderbeen dat eigenlijk plaats had moeten vinden vóór de landing.
Dit knikken kan na langere tijd hoefkatrolontsteking veroorzaken. Het begint met een lichte irritatie van de buigpees, inflammatie van het hoefkatrolgebied en uiteindelijk kan het sesambeen vervormen en wegslijten.
Bij toonlanden werkt de schokdemping van de hoef minder goed omdat de voorkant van de hoef geen flexibel weefsel bevat. De verminderde schokabsorptie kan tot pijn, blessures en slijtage leiden.
Een ander nadeel van toonlanden is dat de hoef niet op een evenwichtige manier zal slijten en de krachten op de hoef niet goed verdeeld worden. De zool onder de teen zal meer slijten, de hiel zal verhogen en vernauwen. Na verloop van tijd zal de voorkant van het hoefbeen naar beneden wijzen.
Oorzaken van toonlanden
Oorzaken voor toonlanden kunnen zich zowel in de voorkant als in de achterkant van de hoef bevinden.
De achterkant van de hoef
Het paard kan gevoelig zijn in de achterkant van de hoef. In veel gevallen zal rotstraal hiervan de oorzaak zijn en probeert het paard druk op de straal te vermijden door op de teen te landen. Een gezonde straal zal in samenwerking met het straalkussen en het kraakbeen zorgen dat de botten (hoefbeen, straalbeen en kroonbeen) in de juiste positie gedrukt worden om het gewicht van het paard op te vangen. Een gezonde straal is ook van essentieel belang voor een goede schokdemping.
Een onderontwikkeld straalkussen kan ook een oorzaak zijn voor het vermijden van de hiellanding. Als veulens worden geboren bestaat hun straalkussen uit een vetachtige substantie. Door vele kilometers af te leggen verandert dit weefsel in een soort kraakbeen. Je kunt het straalkussen voelen aan de achterkant van de hoef tussen de twee vleugels van het kraakbeen in. Een goed ontwikkeld straalkussen is dik en flexibel en voelt aan als stevig rubber.
Ook volwassen paarden kunnen nog steeds hun straalkussen verstevigen. Tienduizenden hiellandingen (eventueel om te beginnen met hoefschoenen en schokdempende inlegzooltjes) zullen er voor nodig zijn om het digitale kussen in topvorm te houden en te ontwikkelen tot een stevige schokdemper.
Als het paard al langere tijd op de toon landt en er inflammatie of schade is ontstaan in het hoefkatrol gebied kan dit ook tot pijn leiden waardoor het paard de voorkeur geeft aan toonlanden. Een vicieuze cirkel... Zelfs paarden met dit soort chronische problemen kunnen baat hebben bij een correcte trim, en het verbeteren van de kwaliteit van de straal, straalkussens en hiel.
De voorkant van de hoef
Toonlanden kan ook veroorzaakt worden door een te lange voorkant van de hoef. Een lange teen wordt veroorzaakt door te laat of te weinig bekappen of door een zwakke, opgerekte witte lijn verbinding. Een verbrede witte lijn ontstaat door een combinatie van teveel suiker in het dieet en de hoefwand die te lang wordt gelaten.
Het afwikkelpunt in een hoef met een lange teen ligt te ver naar voren. Hoe langer de teen, hoe langer de voet op de grond blijft en hoe langer het afwikkelen van de hoef duurt. Het voorbeen kan door de vertraagde afwikkeling door het achterbeen ingehaald worden en dan aangetikt worden. De tijd van een complete pas blijft hetzelfde en het paard komt na het zweefmoment tijd te kort om de hoef op te klappen voor de landing. Paarden met lange tenen zullen ook vaak de neiging hebben om te struikelen.
Hieronder een video doe je het verschil tussen hiel en toonlanden perfect laat zien en uitlegt.
Oplossingen voor toonlanden
Oplossingen voor toonlanden zijn hetzelfde als de vijf sleutels voor gezonde hoeven in het algemeen. Een correcte trim, natuurlijk voedsel met een laag suikergehalte, hygiëne, gevarieerde ondergrond en veel (vrije) beweging.
- Zorg voor gezonde stralen. Hou ze schoon en droog en behandel bij de eerste symptomen direct tegen rotstraal.
- Bekap de hoeven op een natuurlijke manier met een korte, goed afgeronde teen, korte steunsels en lage hielen.
- Zorg dat je paard veel beweging krijgt. Is je paard een toonlander dan doe je er goed aan hoefschoenen met zooltjes voor hem aan te schaffen. Als hij met deze extra schokdempers goed op de hiel landt zullen veel kilometers en hiellandingen hem helpen de achterkant van de hoef te trainen en te versterken.
- Voer je paard een celluloserijk, suikerarm dieet. Dit voorkomt het verzwakken van de witte lijn verbinding en voorkomt daardoor flare bij de teen. Zorg voor aanvullende mineralen die precies aansluiten op het voer dat het paard krijgt.
- Zorg voor een gevarieerde ondergrond. Een paard in een box met zaagsel die een uur in een zachte zandbak loopt zal geen kans krijgen een sterke hoef te ontwikkelen.
Meer interessante filmpjes over hiel- en toonlanden
Frog influence in biomechanics
Toe-First vs. Heel-First
Playlist hoeflandingen
Train je oog
Met het blote (ongetrainde) oog is het niet heel makkelijk te zien of je paard op de toon of op de hiel van de hoef landt. Om het verschil goed te leren zien loop je met je paard eerst een heuvel op, dan zal hij duidelijk op de toon landen. Vervolgens keer je om en leid je het paard de heuvel af, dan zal hij op de hiel landen. Loop daarna over een vlakke ondergrond. Loopt hij dan op de heuvelopwaarste of heuvelafwaartse manier? Oftewel landt hij op de teen of op de hiel?
 |
| Heuvel af: hiellanden - Heuvel op: teenlanden |
Maak een video van de landing van de hoef
Wil je echt goed zien hoe een paard z’n hoeven neerzet, zet dan een video camera op de grond langs een vlakke, harde ondergrond en stap en draaf er met je paard langs. Speel de video vervolgens in slow motion af. Hieronder twee voorbeelden. Het eerste filmpje is van Arno Hendriks. Het tweede filmpje is mijn paard Sirocco die de heuvel af loopt.
Landen op de hiel
De meeste onbeslagen paarden die correct bekapt zijn en geen hoefproblemen hebben zullen op een vlakke ondergrond op de hiel landen.
De flexibele weefsels in de achterkant van de hoef (straal, straalkussen, kraakbeen) zullen bij een correcte hiellanding de schok van de landing absorberen.
Bij een hiellanding is de doorbloeding van voet en onderbeen maximaal en wordt al het weefsel van de hoef optimaal voorzien van voedingsstoffen en zuurstof. Hoe vaker de hoef op de hiel landt hoe sterker en gezonder de hoef (en het paard) wordt. Laat je paard dus vele kilometers maken, en niet alleen met een ruiter op z'n rug. Vrije beweging zoveel mogelijk uren van de dag is belangrijk, ook in winter!
Toonlanden
Bij toonlanden raakt de voet in feite te vroeg de grond. De teen wijst vlak voor de landing naar beneden. De teen wordt in het zand gestoken en vaak zul je bij toonlanden een stofwolkje voor de hoef zien opwaaieren.
Dit knikken kan na langere tijd hoefkatrolontsteking veroorzaken. Het begint met een lichte irritatie van de buigpees, inflammatie van het hoefkatrolgebied en uiteindelijk kan het sesambeen vervormen en wegslijten.
Bij toonlanden werkt de schokdemping van de hoef minder goed omdat de voorkant van de hoef geen flexibel weefsel bevat. De verminderde schokabsorptie kan tot pijn, blessures en slijtage leiden.
Een ander nadeel van toonlanden is dat de hoef niet op een evenwichtige manier zal slijten en de krachten op de hoef niet goed verdeeld worden. De zool onder de teen zal meer slijten, de hiel zal verhogen en vernauwen. Na verloop van tijd zal de voorkant van het hoefbeen naar beneden wijzen.
Oorzaken van toonlanden
Oorzaken voor toonlanden kunnen zich zowel in de voorkant als in de achterkant van de hoef bevinden.
De achterkant van de hoef
Het paard kan gevoelig zijn in de achterkant van de hoef. In veel gevallen zal rotstraal hiervan de oorzaak zijn en probeert het paard druk op de straal te vermijden door op de teen te landen. Een gezonde straal zal in samenwerking met het straalkussen en het kraakbeen zorgen dat de botten (hoefbeen, straalbeen en kroonbeen) in de juiste positie gedrukt worden om het gewicht van het paard op te vangen. Een gezonde straal is ook van essentieel belang voor een goede schokdemping.
Een onderontwikkeld straalkussen kan ook een oorzaak zijn voor het vermijden van de hiellanding. Als veulens worden geboren bestaat hun straalkussen uit een vetachtige substantie. Door vele kilometers af te leggen verandert dit weefsel in een soort kraakbeen. Je kunt het straalkussen voelen aan de achterkant van de hoef tussen de twee vleugels van het kraakbeen in. Een goed ontwikkeld straalkussen is dik en flexibel en voelt aan als stevig rubber.
 |
| Kraakbeen (blauw) en straalkussen (geel) kun je voelen aan de achterkant van de voet |
Ook volwassen paarden kunnen nog steeds hun straalkussen verstevigen. Tienduizenden hiellandingen (eventueel om te beginnen met hoefschoenen en schokdempende inlegzooltjes) zullen er voor nodig zijn om het digitale kussen in topvorm te houden en te ontwikkelen tot een stevige schokdemper.
Als het paard al langere tijd op de toon landt en er inflammatie of schade is ontstaan in het hoefkatrol gebied kan dit ook tot pijn leiden waardoor het paard de voorkeur geeft aan toonlanden. Een vicieuze cirkel... Zelfs paarden met dit soort chronische problemen kunnen baat hebben bij een correcte trim, en het verbeteren van de kwaliteit van de straal, straalkussens en hiel.
De voorkant van de hoef
Toonlanden kan ook veroorzaakt worden door een te lange voorkant van de hoef. Een lange teen wordt veroorzaakt door te laat of te weinig bekappen of door een zwakke, opgerekte witte lijn verbinding. Een verbrede witte lijn ontstaat door een combinatie van teveel suiker in het dieet en de hoefwand die te lang wordt gelaten.
Het afwikkelpunt in een hoef met een lange teen ligt te ver naar voren. Hoe langer de teen, hoe langer de voet op de grond blijft en hoe langer het afwikkelen van de hoef duurt. Het voorbeen kan door de vertraagde afwikkeling door het achterbeen ingehaald worden en dan aangetikt worden. De tijd van een complete pas blijft hetzelfde en het paard komt na het zweefmoment tijd te kort om de hoef op te klappen voor de landing. Paarden met lange tenen zullen ook vaak de neiging hebben om te struikelen.
Hieronder een video doe je het verschil tussen hiel en toonlanden perfect laat zien en uitlegt.
Oplossingen voor toonlanden
Oplossingen voor toonlanden zijn hetzelfde als de vijf sleutels voor gezonde hoeven in het algemeen. Een correcte trim, natuurlijk voedsel met een laag suikergehalte, hygiëne, gevarieerde ondergrond en veel (vrije) beweging.
- Zorg voor gezonde stralen. Hou ze schoon en droog en behandel bij de eerste symptomen direct tegen rotstraal.
- Bekap de hoeven op een natuurlijke manier met een korte, goed afgeronde teen, korte steunsels en lage hielen.
- Zorg dat je paard veel beweging krijgt. Is je paard een toonlander dan doe je er goed aan hoefschoenen met zooltjes voor hem aan te schaffen. Als hij met deze extra schokdempers goed op de hiel landt zullen veel kilometers en hiellandingen hem helpen de achterkant van de hoef te trainen en te versterken.
- Voer je paard een celluloserijk, suikerarm dieet. Dit voorkomt het verzwakken van de witte lijn verbinding en voorkomt daardoor flare bij de teen. Zorg voor aanvullende mineralen die precies aansluiten op het voer dat het paard krijgt.
- Zorg voor een gevarieerde ondergrond. Een paard in een box met zaagsel die een uur in een zachte zandbak loopt zal geen kans krijgen een sterke hoef te ontwikkelen.
Meer interessante filmpjes over hiel- en toonlanden
Frog influence in biomechanics
Toe-First vs. Heel-First
Playlist hoeflandingen
woensdag 5 december 2012
Video - A maintenance trim
Video van Bill Campenelli, een amerikaanse bekapper uit Vermont. Hij legt uit dat bekappen geen grote klus hoeft te zijn als je het vaak genoeg doet. Hij heeft het zelfs over wekelijks!
Ik plaats deze video niet om bekappen makkelijker te laten lijken dan het is, maar wel om je een idee te geven hoe makkelijk het kan zijn.
Bill legt onder andere uit hoe flare ontstaat. Als de hoefwand te lang is komen hoefwand en witte lijn onder druk te staan. Onder invloed van deze druk zal de hoefwand naar buiten toe vervormen. Het is goed om te trimmen voordat flare ontstaat.
Elke bekapper heeft binnen de principes van het natuurlijk bekappen z'n eigen stijl. Als paardeneigenaar heb jij de verantwoordelijkheid om te bepalen of deze trimstijl voor jouw paard geschikt is of niet.
Hoof-tech.com
Ik plaats deze video niet om bekappen makkelijker te laten lijken dan het is, maar wel om je een idee te geven hoe makkelijk het kan zijn.
Bill legt onder andere uit hoe flare ontstaat. Als de hoefwand te lang is komen hoefwand en witte lijn onder druk te staan. Onder invloed van deze druk zal de hoefwand naar buiten toe vervormen. Het is goed om te trimmen voordat flare ontstaat.
Elke bekapper heeft binnen de principes van het natuurlijk bekappen z'n eigen stijl. Als paardeneigenaar heb jij de verantwoordelijkheid om te bepalen of deze trimstijl voor jouw paard geschikt is of niet.
Hoof-tech.com
dinsdag 4 december 2012
Video - Natuurlijk bekappen met Koen Theys
Video van Koen Theys, een belgische bekapper die uitlegt wat hij doet tijdens het bekappen van een paard. Hij legt uit over hoefmechanisme, steunsels, hiellanden, de mustangrol en waarom het niet nodig is en niet verstandig om een paard te beslaan.
Elke bekapper heeft binnen de principes van het natuurlijk bekappen z'n eigen stijl. Als paardeneigenaar heb jij de verantwoordelijkheid om te bepalen of deze trimstijl voor jouw paard geschikt is of niet.
Horsefulness.be
Elke bekapper heeft binnen de principes van het natuurlijk bekappen z'n eigen stijl. Als paardeneigenaar heb jij de verantwoordelijkheid om te bepalen of deze trimstijl voor jouw paard geschikt is of niet.
Horsefulness.be
zondag 2 december 2012
Websites over paardenhoeven
Een verzameling links naar interessante websites met informatie over hoeven en gerelateerde onderwerpen. Kom regelmatig op deze pagina terug want de lijst is nog lang niet compleet...
Organisaties
Specialisten
Educatie & cursussen
Blogs
Paddock paradise
Video channels
Artikelen (pdf)
Nederlandse bekappers
Voeding
Videos
Producten
Evolutie
Diverse links
Organisaties
- AANHCP
- American Hoof Association
- Vereniging van Natuurlijke Hoefbekappers
- UKNHCP
- HoofNZ
- The Australian Equine Barefoot Movement
Specialisten
Educatie & cursussen
- ISNHCP
- Hoefschool Klaas Feuth
- Swedish Hoof School
- Hoefnatuurlijk
- Equine Soundness
- Equine Sciences Academy
Blogs
- Easycare blog
- Rockley Farm
- Hoof Recovery
- Quarters for me
- Chronicle of the hoof
- Enlightened Equine
- Barefoot Horse blog
Paddock paradise
Video channels
Artikelen (pdf)
- Tomas G. Teskey - The Unfettered Foot: A Paradigm Change for Equine Podiatry
- Bruce Nock - The Wild Horse Model - Worth Fighting For
- Jaime Jackson - The Spirit of the Natural Horse
- Eleonor Kellon - Feeding the Hoof
Nederlandse bekappers
- Tanja Boeve - vnb
- Fred Emmerig - vnb
- Klaas Feuth - vnb
- Fred Kammer - vnb
- Eltina Pot-van den Broek - vnb
- Mariet Visser - vnb
- Björn Rhebergen - aanhcp
- Klaas Feuth - uknhcp
Voeding
Videos
Producten
- Hoefschoenenwinkel
- Paardenschoenen.nl
- Equine Podiatry Supplies
- Podkowa Natural Horsemanship Supplies
Evolutie
Diverse links
- Tribeequus.com
- Equinextion
- Barehoofcare.com
- Equethy.com
- Ecirhorse.com
- Hoofworksaustralia.com
- Ironfreehoof.com
- Nakedhorse.co.nz
- Heelfirstlandings.com
- Hoof Help Online
- ABC Hoofcare
- The Naked Hoof
- Hope For Soundness
- All Natural Horse Care
- The Horses Hoof
- Barefoot for Soundnes
- Equi-nox.nl
- Hoofcare United
- DHG
Abonneren op:
Posts (Atom)