 |
| Heleen en Harry |
Tijdens die dag realiseerde ik me dat ik echt niets van hoeven af wist. Ik wist niet hoe ze in elkaar zaten en hoe de verschillende onderdelen heetten. Een witte lijn had ik natuurlijk nooit gezien, want mijn paard was altijd beslagen geweest. Maar waarom eigenlijk? Ook al iets wat ik me nooit had afgevraagd.
Het weekend erna haalde mijn man de ijzers van mijn paard en ik ben met mijn nieuwe kennis en nieuwe vijl aan de slag gegaan. Onbezonnen, naief en onverantwoordelijk, maar gelukkig zonder in de problemen te raken. Mijn paard Harry is door een moeilijke overgangsperiode heen gegaan. Hij was super gevoelig, en kreeg abcessen. De staleigenaar dreigde de dierenbescherming te bellen. Ik was eigenwijs en moedigde Harry aan: Je kan het Harry, je komt hier doorheen. Denk aan je wilde neven de zebra's!
Na een aantal maanden ging het beter. We verhuisden, ik kreeg er nog twee paarden bij die ik ook zelf trimde en raakte zwanger van een tweeling. In die periode werden mijn paarden door twee gecertificeerde trimmers bekapt. Ik vroeg ze om steeds te vertellen wat ze deden en waarom. Daar leerde ik veel van. Toen ik weer zelf kon trimmen deed ik meestal 1 paard en zij de anderen en dan controleerden ze mijn trim. Vooral de hielhoogte was voor mij lastig te begrijpen, maar uiteindelijk kon ik mijn eigen paarden goed bijhouden.
We verhuisden naar Frankrijk en twee paarden gingen mee. Ik begon steeds meer paarden van anderen te bekappen en deed steeds meer ervaring op. Ook redde ik een zwaar hoefbevangen shetland pony die prima herstelde met behulp van kennis die ik van het internet af had gehaald en dvd's van Pete Ramey.
Ik verwachtte dat alles goed zou gaan, maar twee jaar later zag ik de kwaliteit van de hoeven van mijn paarden langzaam achteruit gaan. Ze hadden eenzelfde soort leven als in NZ, ik trimde hetzelfde, ze kregen soortgelijk voer, maar liepen ze gevoeliger, de zolen waren wat platter, ik zag een beetje flare. Met mijn paard Milo ging het steeds slechter. Hij kreeg extreme jeuk, z'n knie schoot op slot en hij kreeg een enorm hoefabces. Wat was er aan de hand?
De veeartsen zeiden: Z'n hielen zijn te laag, hij moet op ijzers, hij is allergisch, z'n knie komt nooit meer goed… Hoe eigenwijs, tegendraads, nieuwsgierig en creatief ik ook ben, het was voor mij een moeilijk proces om de goedbedoelde (en dure) adviezen van de specialisten af te schrijven als onzin, maar uiteindelijk trok ik m'n eigen plan en ging op onderzoek uit.
Eindeloos heb ik schema's zitten tekenen van een hoef met een 'te lage hiel'. Bedoelde ze dan dat het hoefbeen naar achteren was gekanteld? Kan dat eigenlijk wel? En als je de hoef aan de achterkant gaat verhogen, krijg je dan uiteindelijk geen hoeven die veel te groot zijn en doorzakken?
Toen ik de samenstelling van mijn land, gras en hooi liet testen vond ik uit dat er hier vrijwel geen koper en zink in de grond zit. Vanaf het moment dat ik een halve theelepel koper toevoegde aan Milo's voer verminderde zijn jeuk aanzienlijk. Ook de rotstraal in Harry's achterhoeven genas. Ik wist dat ik iets belangrijks gevonden had en heb een mineralenplan laten berekenen op basis van mijn hooi analyse. Mijn hooi en mineralen sloten nu perfect op elkaar aan. Milo knapte enorm op en ook de hoeven van Harry veranderden binnen enkele maanden van redelijk naar perfect! Zelfs de shet die nog altijd wat gevoelig liep en platte zolen had kreeg in 5 maanden tijd echte concaviteit en gaat nu zelfs in draf over gravel weggetjes.
Ik ben geen veearts, geen hoefsmid en geen gediplomeerde bekapper. Ik ben gewoon maar een paardeneigenaar die zelf de verantwoordelijkheid is gaan nemen voor de hoeven van haar paarden. Een vrouw met een vijl en internet. Ik wil nu mijn kennis en passie voor hoeven graag delen met andere paardeneigenaren. Vandaar deze site en de workshops.
super info Heleen!
BeantwoordenVerwijderenMyriam